Zondag 9 februari 2020

 

Van Bert kreeg ik een kop thee op bed alvorens hij met Hansruedi naar het inpandige zwembad liep voor de gebruikelijke kilometer zwemmen.

Na een goed ontbijt gingen de skispullen aan. Het viel nog niet mee om de schoenen aan te krijgen. Het was even geleden dat ik het handigheidje onder de knie had. Ik had erg veel zin om mijn nieuwe uitrusting in te wijden. De spullen had ik na de laatste skivakantie met Tjalling gekocht, maar nog niet gebruikt. Met splinternieuwe spullen is het altijd even afwachten hoe het tijdens actie bevalt, maar al heel snel bleek dat het perfect zat. Ik was erg in mijn sas met mijn outfit.

Met het busje van het hotel (dat bij het appartementencomplex hoort) werden Hansruedi en ik naar het treinstation gebracht. Daar kochten we de skipassen en stapten we in de kabelbaan naar het skigebied erboven.

Het skigebied in het Graubünden kanton is schitterend. De natuur is overweldigend. Hansruedi doorgrondde de skiroutes snel, waardoor we weinig tijd verloren met het checken van de skitrajecten op de borden. We verkenden veel van de routes; een paar vanaf Hörnli en Weisshorn. Bert had een andere invulling voor zijn dag gekozen. We troffen hem voor de lunch in het restaurant bij het Mittelstation. Bert was naar het restaurant gewandeld. We zaten buiten in het zonnetje. Ik at een lekkere wortel/pompoensoep.

De hemel bleef de hele dag strakblauw. Om half drie, na de lunch, wilden Hansruedi en ik het skigebied Lenzerheide verkennen. Een nieuwe, luxe kabelbaan verbindt het skigebied van Arosa dat met het gebied van Lenzerheide. Aldaar bleek de blauwe piste dicht. De steile, rode helling leek me geen goed plan op de eerste dag skiën. Ik moest er weer een beetje inkomen. Een blessure zou me slecht uitkomen. Dus nam ik een Zen-momentje, terwijl Hansruedi de afdaling nam en de rode route skiede. De kabelbaan bracht ons weer terug.

We skieden tot aan de deur van het appartementencomplex. Heel prettig om dan zo de lift te kunnen pakken met je spullen en thuis te zijn. Bert maakte foto's van ons vanaf ons balkon. We borrelden in het zonnetje buiten op het balkon. Wat een grandioze dag.

Mijn naam is René Tap. Ruim 35 jaar houd ik een handgeschreven dagboek bij. Niet dat ik elke dag in het dagboek schrijf. Het dagboek is bedoeld om genietmomenten vast te leggen en her te beleven. Die genietmomenten variëren van bijzondere vakanties tot alledaagse - ogenschijnlijk onbelangrijke - momenten.

 

Bij de teksten in het dagboek plak ik van alles. Mooie plaatjes die een associatie hebben met de tekst. De omslag van een volgeschreven dagboek bewerk ik, zodat het boek een persoonlijk 'journal' wordt. klik hier

Dagboek 4: 21-07-2005 t/m 30-08-2006

Een bijzonder vakantieplan voor 2014 (Canada) deed me besluiten om ook een dagboek in digitale vorm te starten. 

 

Wie mijn website volgt, maakt kennis met hoe ik in het leven sta en met de dingen waarvan ik geniet. Enjoy!

 

Leuk als je wilt reageren op wat je leest! klik hier