Digitaal dagboek van René Tap
Zaterdag 5 maart, Lesotho - Malealea
Ik was voor de wekker, die om 4.45 uur af zou gaan, wakker. Het was nog donker. Ik douchte me, kleedde me aan en liep de camping af. Op de plek waar ik gisteren met Bert de giraffen had gezien, streek ik neer in het gras in afwachting van de dieren die naar de drinkplaats zouden komen. Toen de zon opkwam, kwamen er gnoes te voorschijn. Ze hielden me goed in de gaten. Er verschenen ook een giraf, wat emoes en een groepje reebokken. Ik zal me deze gebeurtenis in alle vroegte altijd blijven herinneren.
Vlak voor vertrek voltrok zich een klein drama. Bert stapte met zijn zware backpack in een kuil en ging door zijn enkel. Direct sprak hij zijn gedachte uit dat hij de geplande wandeling door het Drakengebergte niet zou kunnen maken. Dat doet pijn.
De 600 km naar Lesotho (100 km in Lesotho, 500 km door Zuid Afrika) verliepen gladjes. Norman, onze gids, is een goede chauffeur. Hij rijdt alles zelf. Breaks onderweg dienden sanitaire stops, cappuccino's en bezoek aan een supermarkt.
Onderweg verveelde ik me geen enkel moment. Ik zat met mijn camera op schoot en probeerde de schilderijen - van zeer uiteenlopende landschappen - die aan me voorbij trokken zo goed mogelijk te vangen. Lukte niet altijd, maar ik ben wel tevreden met de buit.
De laatste 6 km naar Malealea reden we over een 'dirt road'. De volgende dag zou ik van de gids horen dat het dorp een verzoek had gedaan aan de regering om de weg te asfalteren. Dagelijks trekt het dorp toeristen. De gids vertelde verbitterd dat hij sindsdien niet meer naar de stembus gaat. De regering wees het verzoek van het dorp af en schijnt alleen de eigen zakken te vullen.
We arriveerden om 19.00 uur. Het betekende dat we inclusief de 4 stops 11 uur hebben gereisd.
Onze huisjes in Lesotho zijn schattig. De badkamers zijn - eigenlijk tot nu toe in elke accommodatie - sober, maar de ambiance van de huisjes en het kleinschalige park zijn prachtig.
's Avonds stond er 'Bunny Chow' op het menu, een traditioneel Zuid Afrikaans gerecht. Ik had het gerecht gemaakt voor Bert en Hansruedi voordat we naar Zuid Afrika vertrokken, maar de 'Bunny Chow' van Onery was veel lekkerder! Maar hij maakte de 'butternutsoep' niet en ik wel.
Lees meer op de volgende pagina, zondag, 6 maart 2016
Mijn naam is René Tap. Ruim 35 jaar houd ik een handgeschreven dagboek bij. Niet dat ik elke dag in het dagboek schrijf. Het dagboek is bedoeld om genietmomenten vast te leggen en her te beleven. Die genietmomenten variëren van bijzondere vakanties tot alledaagse - ogenschijnlijk onbelangrijke - momenten.
Bij de teksten in het dagboek plak ik van alles. Mooie plaatjes die een associatie hebben met de tekst. De omslag van een volgeschreven dagboek bewerk ik, zodat het boek een persoonlijk 'journal' wordt. klik hier
Een bijzonder vakantieplan voor 2014 (Canada) deed me besluiten om ook een dagboek in digitale vorm te starten.
Wie mijn website volgt, maakt kennis met hoe ik in het leven sta en met de dingen waarvan ik geniet. Enjoy!
Leuk als je wilt reageren op wat je leest! klik hier