Route van Plettenberg Bay naar Tsitsikamma
Route van Plettenberg Bay naar Tsitsikamma

Maandag 29 februari 2016, Tsitsikamma

 

Toen ik opstond wist ik het nog niet, maar vandaag zou een van de meest indrukwekkende dagen worden van de vakantie.

Voor het ontbijt streken we neer in het restaurant van Park The Dunes. Alles was geregeld, waardoor we uitsliepen tot 6.30 uur en we na het ontbijt snel op pad waren. 

Vandaag splitste de groep zich op. Er stonden diverse, optionele activiteiten op het programma.

Ik koos de goede...

Met nog drie groepsleden brachten we een bezoek aan het 'Elephant Sanctuary'. 'The Crags' is een klein opvanghuis waar 4 olifanten hun oude dag slijten. Ze zijn toen ze jong waren  overgebracht uit het Krugerpark. Daar moesten ze afgeschoten worden in verband met een te groot aantal olifanten aldaar. De 4 olifanten zijn door de jaren tam geworden, maar het bezoek van toeristen wordt kleinschalig gehouden. Dat betekende wel dat ik voor het bezoek € 70 betaalde. Voor de onvergetelijke herinneringen zou ik achteraf zelfs het dubbele betaald hebben.

Een olifant heeft een gevoelige huid, zo vertelde de oppasser. De huid is stevig, maar de huid is voorzien van een deken van haartjes, die de olifant gevoelig maken. Ik aaide Jaba en de olifant bewoog met zijn kop. De oppasser zei dat ik mijn hand naar de olifant mocht uitsteken. Heel voorzichtig omvatte Jaba met zijn slurf mijn hand. Toen ik begon te lopen, begon Jaba ook te lopen. Met het imposante dier maakte ik een wandelingetje door het aangrenzende bos. Geen moment voelde me ik onveilig, wel onder de indruk van het gemoedelijke, grote dier. Fantastisch. De pompoen die ik hem na de wandeling mocht voeren, pakte hij voorzichtig uit mijn hand. Vervolgens maakte ik een ritje van 7 minuten op Jaba's rug. De oppasser vertelde dat Jaba die dag nog 3 zulke wandelingetjes en ritjes zou maken.  Het is meteen de beweging die het dier nodig heeft. Voor de rest van de dag hebben de olifanten rust. Aan alles kon ik merken dat het welzijn van de dieren centraal staat, prachtig.

De truck stond op de parkeerplaats op te wachten. Vanaf het Olifanten opvanghuis werden we direct naar de kust gebracht. Daar stond een powerboot voor ons klaar. De powerboot werd met een tractor vanaf het strand het water in gereden. We scheurden met de boot in een half uur naar een rotsachtige kust waar het wemelde van de zeehonden. 12 Toeristen en 2 gidsen gingen het water in om te spelen met zeehonden. Ik was een van de gelukkige...  

De zeehonden bewegen zich razendsnel door het water. Ze schuren langs je armen en benen om je te plagen en ze happen in je zwemvliezen en zelfs in je wetsuit. Met grote ogen zwemmen ze recht op je af en vlak voor je duikbril wijken ze naar links of rechts, waarna ze boven het water uit springen. De gids had gezegd, dat wanneer je het eng vindt als ze zo dichtbij komen, je van ze weg moet kijken, dan stoppen ze de plagerij. 

Het 'aanmeren' met de powerboot op het strand was spectaculair. Onderweg had ik de bestuurder gezegd dat ik het stuur van hem over zou kunnen nemen. In 2012 heb ik in Ierland mijn vaarbewijs voor de powerboot gehaald. De kapitein reageerde niet op mijn verhaal, saaie man. We werden geïnstrueerd om met het hoofd naar voren te zitten en ons op een bepaalde manier vast te houden aan de touwen van de boot. Vervolgens maakte de powerboot op het juiste moment (qua golven) heel veel snelheid en het voertuig vaarde met een noodvaart het strand op. De boot kwam met een flinke schok tot stilstand. Wat een avontuur. Ik voelde me zooooo goed!

Het avontuur van de dag was nog niet ten einde. De truck stond bij het kantoor van 'Swim with seals' klaar om ons naar het Jukani Park te brengen. Het Jukani Park is een opvanghuis voor 34 wilde katachtigen. De wilde katten hebben een flink aantal hectare grond tot hun beschikking, heel prettig om te zien. Het grootste deel van de katten heeft ooit een mens gedood. Als een wilde kat een mens heeft gedood, kan het niet meer terug in de natuur. Mensenvlees (het is zoet) vinden ze vanaf dat moment namelijk het lekkerste dat er is en de kat zal altijd op mensen blijven jagen. Het moet of gedood of gevangen in een opvanghuis.

Er was ook een leeuwtje dat van een particuliere eigenaar is geweest. Omdat het jonge leeuwtje de verkeerde voeding (junkfood) kreeg, is het dier veel te klein gebleven.

De gids die ons door het park loodste, verzorgt ook het eten van de dieren. De reden waarom een aantal dieren te voorschijn kwam toen wij langs liepen. Ik was blij met de zoomfunctie op mijn camera. Er gaat behoorlijk wat dreiging uit van de imposante dieren.

Die avond kwam ik moeilijk in slaap...

Lees meer op de volgende pagina, dinsdag, 1 maart 2016

Mijn naam is René Tap. Ruim 35 jaar houd ik een handgeschreven dagboek bij. Niet dat ik elke dag in het dagboek schrijf. Het dagboek is bedoeld om genietmomenten vast te leggen en her te beleven. Die genietmomenten variëren van bijzondere vakanties tot alledaagse - ogenschijnlijk onbelangrijke - momenten.

 

Bij de teksten in het dagboek plak ik van alles. Mooie plaatjes die een associatie hebben met de tekst. De omslag van een volgeschreven dagboek bewerk ik, zodat het boek een persoonlijk 'journal' wordt. klik hier

Dagboek 4: 21-07-2005 t/m 30-08-2006

Een bijzonder vakantieplan voor 2014 (Canada) deed me besluiten om ook een dagboek in digitale vorm te starten. 

 

Wie mijn website volgt, maakt kennis met hoe ik in het leven sta en met de dingen waarvan ik geniet. Enjoy!

 

Leuk als je wilt reageren op wat je leest! klik hier