Zondag, 30 juli 2017, Vlieland
Windkracht 7, ZW. Tussen de buien door sprintte ik naar de schone sanitaire voorzieningen en nam ik op de terugweg verse broodjes en croissantjes mee.
's Middags liepen wij tegen de wind in naar het dorp om met de bus naar 'Het Posthuys' te rijden. Bij 'Het Posthuys' stapten we in een stoere truck die een mooie tocht maakte naar de Vliehors, het natuurgebied van Vlieland. De belofte dat 's middags de lucht open zou trekken, werd door de Almachtige ingelost. Een stevige wind bleef, maar de Nederlandse luchten maken de Vliehors heel fotogeniek, dus geen probleem.
De informatie van de gids was dun. Niets over de geschiedenis van het gebied, heel jammer. Dus googelde ik en werd wat wijzer. De Vliehors is een zandplaat of verbreed strand van ongeveer 24 vierkante kilometer, dat voor een groot deel in gebruik is als militair oefenterrein van de Koninklijke Luchtmacht. Het enige in Nederland waar vliegers van de luchtmaat en NAVO partner mogen oefenen met munitie en explosieve ladingen.
Van 1955 tot en met april 2004 was er ook een cavalerieschietkamp.
De accordeon speler, die in de truck voor vermaak moest zorgen, had thuis mogen blijven van mij en ook waren er naar mijn zin te veel kinderen aan boord. De consequentie van tijdens de kindervakantie op reis gaan is nieuw voor mij. En wennen.
Onder het genot van een cappuccino op het terras van 'de Lutine' in het dorp spraken Tjalling en ik na over de belevenis.
Voor de 3de achtereenvolgende keer werden wij bij de Lutine ontvangen door een spontane en uiterst klantvriendelijke ober. Heerlijk hoe iemand kan bijdragen aan jouw vakantiepret.
's Avonds had ik huiswerk ter voorbereiding op de zeiltocht over de Noordzee. Voorbereiding op wat mis kan gaan. Tjalling zou bijvoorbeeld onwel kunnen worden. We spraken alles door:
Als het goed weer zou zijn de volgende ochtend, dan zouden wij het reisplan naar Ameland uitvoeren over de Noordzee...