Tegen de middag nam de wind wat af en fietsten we naar 'Het Posthuys' aan de andere kant van het eiland (10 km). Met een kilometer extra reden we door 'Kroon's Polders', een moerasachtig gebied grenzend aan het strand. Het eiland is puur, robuust, lieflijk, tijdloos en tegelijk van vroeger tijden. Zelfs met de windkracht 4 van dat moment, vond ik het fantastisch. 

Terug op de Salina was ik in een mum van tijd klaar met de inspectie van de boot. Elke dag zet ik minder zoetwater-verstekelingen (spinnen) over boord. Het schip ziet er mooier uit zonder spinnenwebben.

Tijdens het koken - een kabeljauwtje met aardappeltjes uit de oven en broccoli met ui en knoflook - zette Tjalling Kanaal 2 op. Kanaal 2 is de communicatielijn tussen schepen op de Waddenzee en de vuurtoren 'de Brandaris' op Terschelling. De Brandaris bericht elke 2 uur over het weer voor de scheepvaart en staat in contact met alle schepen op de Wadden die dat willen en met de beroepsvaart, die meldingsplicht heeft. 

Het is 23.00 uur. Buiten schreeuwt een windkracht 8 om aandacht. Ze schudt aan alles dat in de haven in het water ligt. Op Kanaal 2 horen wij plotseling de kapitein van de 'Garlic' de Brandaris oproepen met de mededeling 'ik krijg de boot niet meer onder controle'. De man praat bedaard, maar ook gespannen. Het schip bevindt zich na navraag van de Brandaris in de Stortemelk, het verraderlijk stuk zee vlak bij Vlieland, waar het water zelfs hevig bokte toen wij er voeren zonder wind. Er volgen spannende 20 minuten, waarin de kustwacht 'de Graaf van Bylandt' en de commerciële reddingsboot 'de Hurrycane' zich naar het schip spoeden. Er vindt een korte gênante communicatie plaats tussen de Garlic en de Hurrycane over de kosten van de hulp van de commerciële hulpdienst. Uiteindelijk weten beide reddingsschepen de Garlic veilig de haven van Vlieland binnen te loodsen. Een paar dagen later zouden wij vanaf de vuurtoren op het eiland nogmaals de verraderlijke koppen van de Stortemelk aanschouwen.