In Kirkwall hadden we een uur voordat de bus naar Tingwall vertrok. We genoten van een goede cappuccino naast de kathedraal van Kirkwall en bezochten de kathedraal aansluitend.

Tijdens de busrit naar Tingwall van 55 minuten reed de buschauffeur de afslag naar de 'Tingwall ferry' voorbij. Hij zei 'don't panic dear', keerde op het eerstvolgende kruispunt 10 km verderop om (de weg was veel te smal om er te keren) en reed ons alsnog lachend naar de ferry.

De overtocht met de ferry duurde 35 minuten. Op de kade wachtte de eigenaresse van het hotel 'Taversoe' ons met een busje op.  Wij installeerden ons in de comfortabele hotelkamer met 'fabulous' uitzicht.

Vervolgens maakten we een wandeling van 10,58 km. Er lagen twee te bezoeken grafkamers op onze route. De hei was prachtig paars gekleurd en ook hier groeit het 'grass coton'. We picknickten op een van de hoge punten met uitzicht op de vele lochjes van Rousay.

Na de wandeling genoot ik van het comfort van onze hotelkamer en het restaurant, waar ik onder het genot van een wit wijntje mijn dagboek bijwerkte terwijl Ed een uiltje knapte. Toen Ed zich later bij mij voegde in het restaurant en ook begon aan zijn dagboekaantekeningen, schreef hij een mooi stukje proza over het spel 'tea potting' dat het Engelse gezin aan de andere tafel naast ons met elkaar speelde. Aan de hand van vragen moet de een de ander interviewen over welk werkwoord die ander in gedachten heeft. De vragen worden gesteld met het woord 'tea potting'. Er ontstaan dan vragen als 'did you do some tea potting today?' of 'can everyone do the tea potting?' of 'can you do the tea potting here in this restaurant?'. Heel grappig.

De kwaliteit van het eten was later op de avond goed; de Thaise curry was heerlijk. Wat een mooie dag. 

Lees verder op de volgende pagina, zaterdag 10 augustus 2013