Maandag 12 augustus 2013 - Westray
Het regende pijpenstelen toen ik wakker werd. Ook tijdens het wandelingetje van 30 minuten naar de veerboot in de haven van Pierowall
hadden we een flinke bui. Op de veerboot onderweg naar Papa Westray (35 minuten) werd het droog. Dat bleef zo de rest van de dag.
Op het oppervlak van Papa Westray, een van de kleinste eilanden van de Orkney eilandengroep, wonen nog 42 mensen, zo lieten wij ons vertellen door de eigenaar van het Pierowall hotel. Op Papa Westray was geen hotel, dus stond er voor vandaag een dagtocht gepland.
Op dit eilandje staat het oudste woonhuis van Europa, Knap of Howar (Neolitische ofwel Prehistorische tijd). Het huis is ouder dan de huizen van Skara Brae (gaan we ook bezoeken).
We liepen het eiland rond. In het water langs de kustlijn barstte het van de zeehonden. Sommigen zwommen een stukje met ons mee. Halverwege de route lasten we een extra route in dwars door het vogelreservaat 'Fowl Craig'. In deze tijd van het jaar was dat toegestaan. We vonden er bijzondere rotsformaties, waar het tijdens het broedseizoen wemelt van de vogelsoorten, maar nu zagen wij behalve wat papagaaiduikers niet veel bijzonders.
Terug op onze hotelkamer voltrok zich het inmiddels vertrouwde ritueel: 5 minuten uitblazen op bed, waarna door mij een douche en door Ed een 'powernap', waarna ook door Ed een douche.
Vervolgens een lekker drankje in de bar of het restaurant van het hotel, gewapend met de dagboeken zodat de aantekeningen van de dag kunnen worden gemaakt. En tenslotte een formidabele maaltijd. Zo ook vandaag met een aanvulling van een bijzonder incident...
De receptioniste van het hotel kwam Ed vragen of hij zijn portemonnee kwijt was. 'Nee hoor' zei Ed. Maar toen ze later terugkwam en vertelde dat er een portemonnee op Papa Westray was gevonden met zijn naam erin, bleek hij de knip toch te missen. De volgende dag ervaarden wij hoe eerlijk en vriendelijk de Orkney bewoners zijn...
Lees verder op de volgende pagina, dinsdag 13 augustus 2013