Digitaal dagboek van René Tap
Donderdag 8 augustus 2013 - South Ronaldsay
De taxi bracht ons om 6.30 uur naar de haven van John O'Groats. Deze naam is van de Nederlander die in 1770 de veerdienst heeft opgezet tussen de Orkney eilanden en
het vaste land van Schotland. De overtocht naar Burwick op South Ronaldsay bedroeg 32 km en duurde 35 minuten. We zaten buiten op het dek in mooi weer en spotten dolfijnen! In Griekenland waren
de mensen op ons terras opgesprongen, toen zij in zee dolfijnen spotten. Hier op de veerboot reageerden de mensen alsof het een allerdaags tafereel was.
Zoals aangegeven in het reisprogramma van SNP wachtte een taxichauffeur ons op de oever bij Burwick op met een bordje 'SNP' erop. Ik werd weer vrolijk dat het 'klopte' op de kleine kade en het kleine eiland. De taxichauffeur bracht ons naar het begin van onze wandeling en bracht ons bagage naar het Murray Arms hotel, onze volgende verblijfplaats.
We begonnen onze wandeling met een bezoek aan het Visiter Centre 'The tombe of the Eagle', opgericht door de eigenaar van het gebied. Hij exploiteerde zijn gebied goed, zo bleek; want behalve hier hoefden wij nergens anders entreegeld te betalen voor het bezoek aan de tombes en oeroude overblijfselen.
Een paar honderd meter verderop bezochten we een ruine van de resten van een huis van 3000 jaar oud, het Bronzen tijdperk.
Op een derde van de route troffen we 'The tombe of the Eagle'. Ik was onder de indruk van deze 6000 jaar oude graftombe uit het Stenen tijdperk, die je op je buik gelegen op een hondje moest betreden en verlaten. Later zou blijken dat dit niet eens zo'n hele bijzondere graftombe was, alleen commercieel goed uitgebuit...
De 15 km lange wandeling liep voornamelijk langs de kust van hoge kliffen, waarvandaan ik beneden in het water, zeehondjes onbezorgd zag dobberen en spelen. Blij dat ik een verrekijker tot mijn beschikking had!
Tijdens de treinreis had ik het 'grass coton' in de groene velden zien staan. In Ierland had ik het katoen al gefotografeerd, maar toen had ik vergeten de camera op 'macro' te zetten, waardoor de foto's achteraf onscherp bleken. Nu was ik in de gelegenheid een paar close ups te maken van het katoen.
Het Murray Arms in St. Margaret's Hope was een familiehotel met daarbij een pub, een combinatie die je veel aantreft in Schotland en ook Ierland en Engeland. Het eten was echt 'pub food', maar rozig en gekleurd door een milde zon met veel wind, genoten we van de eenvoudige fish-and-chips en een grote 'pint'. Heerlijk als je dan na het eten zo de trap op kunt naar een lekker bed. Dromen over het volgende avontuur!
Lees verder op de volgende pagina, vrijdag 9 augustus 2013
Mijn naam is René Tap. Ruim 35 jaar houd ik een handgeschreven dagboek bij. Niet dat ik elke dag in het dagboek schrijf. Het dagboek is bedoeld om genietmomenten vast te leggen en her te beleven. Die genietmomenten variëren van bijzondere vakanties tot alledaagse - ogenschijnlijk onbelangrijke - momenten.
Bij de teksten in het dagboek plak ik van alles. Mooie plaatjes die een associatie hebben met de tekst. De omslag van een volgeschreven dagboek bewerk ik, zodat het boek een persoonlijk 'journal' wordt. klik hier
Een bijzonder vakantieplan voor 2014 (Canada) deed me besluiten om ook een dagboek in digitale vorm te starten.
Wie mijn website volgt, maakt kennis met hoe ik in het leven sta en met de dingen waarvan ik geniet. Enjoy!
Leuk als je wilt reageren op wat je leest! klik hier