Woensdag 22 maart 2017, Gerlos

 

Onze skipas is geldig voor heel Zillertal. Dat gebied is veel te groot om in een week per ski te verkennen, maar vanmorgen pakten we de gratis skibus naar Königsleiten om de pistes tot 2.315 meter hoogte te verkennen. Het dorp Königsleiten ligt op 1.600 meter hoogte. De pech was dat de hemel potdicht zat van de mist. Het weerbericht had vermeld dat het in de loop van de ochtend open zou trekken, dus uitgaande van het positieve, pakten we Dorfbahn 1 en 2 naar 'Gipfeltreffen'. Tjalling verkende de pistes, want er was geen ontkomen aan een stukje rode piste skiën om het blauwe circuit tot Gipfeltreffen terug te skiën. Tjalling verkende of het te doen was voor mij en kwam met positief nieuws terug. Ik vertrouw hem, dus gingen we op pad. Al verdiende het geen schoonheidsprijs, ik kwam beneden. Maar door de dichte mist was de pret gering. Je zag slecht waar je heen skiede en deel van de lol van het skiën is het uitzicht van het magnifieke landschap. We zagen er niets van. 

We besloten het voor gezien te houden.

Tjalling skiede via rood en zwart naar Dorfbahn 1, ik nam de kabelbaan en maakte onderweg surrealistische foto's van de mist.

In de Gaspingerhof ruilden we onze skischoenen voor de wandelschoenen en we stapten in de auto om naar het begin van de uitgekozen wandeling te rijden, Gerlospass. Gerlosspass is een begin van een ander skigebied. We parkeerden de auto en liepen de 5 km naar Finkau, een familiehotel in 'the middle of nowhere', tevens eindpunt van de wandeling. Het was een prachtige route en, heel fijn, de hemel brak tijdens het stappen open. In hotel Finkau aten we voor een 2de keer lekkere 'Kaiserschmarren'.

Terug in het hotel volbrachten we een paar saunarondjes.

Sabrina, onze tafeldame, had ons de vorige dag geadviseerd om veel trek te sparen voor het diner. Het zou een speciale culinaire avond worden met 6 gangen:

  • eendenborst salade
  • ossenstaartsoep
  • coquille/gamba spiesje
  • bolletje mango-ijs met vers fruit in prosecco
  • wildzwijn/ree met gewokte groenten en 'schupfknödeln'
  • een chocolade taartje

In één woord klasse.

Mijn naam is René Tap. Ruim 35 jaar houd ik een handgeschreven dagboek bij. Niet dat ik elke dag in het dagboek schrijf. Het dagboek is bedoeld om genietmomenten vast te leggen en her te beleven. Die genietmomenten variëren van bijzondere vakanties tot alledaagse - ogenschijnlijk onbelangrijke - momenten.

 

Bij de teksten in het dagboek plak ik van alles. Mooie plaatjes die een associatie hebben met de tekst. De omslag van een volgeschreven dagboek bewerk ik, zodat het boek een persoonlijk 'journal' wordt. klik hier

Dagboek 4: 21-07-2005 t/m 30-08-2006

Een bijzonder vakantieplan voor 2014 (Canada) deed me besluiten om ook een dagboek in digitale vorm te starten. 

 

Wie mijn website volgt, maakt kennis met hoe ik in het leven sta en met de dingen waarvan ik geniet. Enjoy!

 

Leuk als je wilt reageren op wat je leest! klik hier