Zondag, 2 januari 2022

De 1ste nacht in mijn kooi was nog niet om over naar huis te schrijven. Je zou zeggen dat het verschil minimaal is als je thuis in een waterbed slaapt, maar de nieuwe geluiden van de boot en het smalle matras had me uit mijn slaap gehouden. 

Om 9:30 uur kwam Alesund in beeld. Het was nog maar net licht. 

Om de hoek van onze hut kan ik direct naar buiten. Op dek 5 kun je de hele boot rond, bakboord, stuurboord, voor en achter. Handig om te weten, mocht het Noorderlicht verschijnen. Fantasieën over het zien van het Noorderlicht delen we elke dag met elkaar. De hemel was zwaarbewolkt, dus ik kan me er nog niets bij voorstellen. Banjerend door Bergen spraken wij naar elkaar uit dat we ons nog niets bij de sneeuw konden voorstellen. Maar zie, tijdens het ontbijt van vanmorgen zagen wij naast ons de eerste besneeuwde bergtoppen verrijzen. Dus zou het ook met het Noorderlicht goed komen...

Gedurende de hele reis zitten wij aan tafel 61. Bij het raam, heel gezellig. Naast ons staat de 'captains table', maar de tafel bleef leeg vanmorgen.

De 3-gangen lunch was formidabel. Geen uitzondering, zo zou de overige 11 dagen blijken. Er worden streekgerechten geserveerd, gemaakt van producten uit de regio. Zowel bij de lunch als bij het diner is er altijd de keuze van een vegetarisch gerecht. Vlees en vis variëren. 

Direct na aankomst in de haven van Alesund startte onze excursie, een rondwandeling met een gids door de stad. Heel fijn dat een gids ons rondleidde. In het Noorwegen boek had ik over de bezienswaardigheden gelezen, maar ik heb een richtinggevoel van een deurmat. Tijd verspillen met zoeken is niet fijn als je absoluut op tijd terug moet zijn bij het schip. Met de gids gebruikten we onze tijd goed. De Hurtigruten is een veerdienst, het wacht niet op toeristen die te laat zijn. 

Alesund is in 1904 geheel platgebrand. Een gevolg van de houten huizenbouw. De stad werd herbouwd in Jugenstil/Art Nouveau. De gids vertelde dat slechts 1 vrouw omkwam. Ze werd gered, maar ging terug haar brandende huis in om haar naaimachine te halen. Waarschijnlijk had ze het apparaat nodig om haar beroep uit te oefenen. 

Jammer dat het de hele wandeling regende. 

We klommen door de steile straten een stukje omhoog naar een mooi uitkijkpunt en keken over de stad (zie de foto's aan bijna het einde van de pagina). 

Bijna aan het einde van de wandeling stonden we stil bij het standbeeld van Joachim Rønneberg. Deze 1ste luitenant in het Noorweegse leger, afkomstig uit Alesund, organiseerde tijdens de 2de Wereldoorlog de vernietiging van de fabriek, waar 'zwaar water' werd geproduceerd. Zwaar water werd door de Duitsers gebruikt om atoombommen te maken. Het is niet moeilijk om te bedenken dat er geen Europa meer had bestaan, als het initiatief van Rønneberg was mislukt...

Met een groep militairen plaatste hij explosieven rondom de fabriek en blies hem op. Onze gids, een dame op leeftijd, vertelde dat ze - in aanwezigheid van Rønneberg zelf - getuige was van de onthulling van het monument. Rønneberg was op dat moment een hoogbejaarde man. Hij accepteerde het standbeeld alleen wanneer de namen van de andere militairen op de gedenksteen werden genoemd. De gids deelde haar ervaring over de happening en ondanks dat ik warm was aangekleed stond het kippenvel op mijn armen. 

Terug op de boot ging de loopplank van de boot direct achter ons omhoog. 

De excursie in Alesund was een mooi begin van de reeks van unieke ervaringen, die ik zou opdoen. Ik had er nog geen idee van wat me te wachten stond...

Er stond ons een heerlijk 3-gangen diner te wachten. Elk van de 3 keuzes van de nagerechten werd door een van ons gekozen.