Donderdag, 6 januari 2022

Wekker om 07:15 uur. Geen telefoontje van de kapitein vannacht..., zeiden wij direct na het uitspreken van de goedemorgen wens tegen elkaar...

Dan maar een theetje op bed. Lil en Wilma gebruikten de waterkoker op hun kamer niet. Ze stonden het apparaat aan Mariska en mij af, zodat wij elke dag afsloten met een theetje in bed en er 's morgens mee begonnen. 

Toen ik voor het ontbijt bij de receptie de hot tub reserveerde voor later op de ochtend, vertelde een meisje van het expeditieteam dat de excursie naar de Noordkaap hoogstwaarschijnlijk niet door kon gaan. Er was de afgelopen nacht een sneeuwstorm geweest. De autoriteiten waren druk bezig met het vrijmaken van de weg, maar het was onzeker of het op tijd klaar zou zijn voor onze excursie.

Als je in de gelukkige omstandigheid bent om op de Noordkaap te vertoeven, dan is het voor mij ondenkbaar om daar op de boot te blijven zitten. Ook de meiden vonden dat wij de alternatieve excursie moesten accepteren: een bezoek aan 2 vissersdorpen op de Noordkaap, beginnend rond het middaguur. Better than next to nothing, right?

Vooraf aan de excursie genoot ik om 10:00 uur van de hot tub op het achterdek op dek 6. De kou buiten het water in mijn badpak viel me mee. Het was min 7, gevoelstemperatuur min 11. De wind was gaan liggen, dat scheelde veel.

Tijdens een dagje sauna prefereer ik de 'koude straat' boven de warme baden, maar nu vond ik het echt heerlijk. Ik maakte er zonder moeite een half uur in vol. Het is een nieuwe gewaarwording om, zittend in een hot tub, het adembenemende landschap van de Noorse fjorden in je op te nemen...

Lil en Mariska legden mijn ervaring vast.  

In verband met de excursie vanaf lunchtijd, was er om 11:15 uur een buffet beschikbaar. Ik at een lichte salade met haring die op 4 verschillende manieren was bereid. Alle vis is hier goddelijk. 

Met de bus reden we een sprookjesachtige route naar de vissersdorpen Valøya en Fiskevær. Er was geen sprake van helder daglicht. De soms heftige blauwtinten op de foto's komen waarschijnlijk door het gebruik van de automatische instellingen op mijn camera en smartphone. Bewerkingen maakten de kleuren er niet beter op.  

De tijd wordt hier aan het wankelen gebracht...

Het eerste bezoek was aan het vissersdorpje Valøya. Er wonen 165 mensen. Het dorp bezit geen winkels, maar wel een galerie voor de toeristen, heel bizar. 

Banjerend door het dorpje, nam ik een besluit; deze reis ga ik nog eens doen. De duisternis, de kou en sneeuw kennen absoluut hun eigen charme. Maar ik fotografeer graag en dit landschap is zo uniek en fotogeniek, dat ik liever meer daglicht zou hebben. Daarnaast, zomers komen de dieren te voorschijn. Voor mij ook genieten. 

We vertrokken later dan afgesproken uit Valøya. Er zijn altijd mensen die zich niet aan de aangegeven tijd houden. Dat betekende dat we voor het bezoek aan Fiskevær nog slechts 15 minuten hadden, want zoals eerder gezegd, de veerdienst wacht niet.

Fiskevær is het einde van de wereld, het leven hier botst hard tegen het mijne in Zaandam, met de AH in mijn kelder en het treinstation, de winkels en bioscoop om de hoek...

Ons schip vertrok stipt op tijd. We streken neer in de gezellige panorama bar op het 7e dek en klonken op het onverwachts mooie avontuur. Ik heb een goede indruk gekregen van de Noordkaap, door de busrit en het bezoek aan de 2 vissersdorpjes. Daarmee werd veel goed gemaakt. Uiteindelijk is er altijd meer moed nodig om gelukkig te zijn, dan om ongelukkig te zijn. Het gemiste bezoek aan het uiterste puntje van de Noordkaap, waar het alom bekende Poolcirkel standbeeld staat, komt vast nog een keer. Tijdens Midzomernacht zie je er de zon in tijd van een half uur opkomen en weer ondergaan. Ja, ook dat moet ik nog eens beleven...

Wij zaten rond 20:30 uur in het restaurant. Ik had een mooi bordje salade met verschillende soorten vis voor mijn neus, toen er een mededeling over de intercom kwam dat de kapitein 'iets' van het Noorderlicht had gespot. We lieten het eten voor wat het was en snelden naar dek 5 een verdieping hoger. Wij waren er niet op bedacht en hadden geen jassen bij ons. Ik trok de rits van mijn vest dicht en liep naar buiten. Mariska kwam later en had mijn jas meegenomen. We keken, maar vonden het zo gauw niet. Toen kwam er een 2de mededeling, dat het Noorderlicht aan de achterkant van de boot zichtbaar was. Er stonden al veel mensen buiten. Sommige hadden indrukwekkende camera's op een statief. Wat een belevenis. De lucht veranderde continue. Het was niet mogelijk om daarvan een filmpje te maken. De camera registreerde de groene kleur van het Noorderlicht niet. Dus maakte ik veel foto's en genoot.

Om 22:15 uur lag ik languit in bed mijn analoge dagboek bij te werken, toen de 2de melding kwam van het expeditie team. Ik overwoog om niet al mijn kleren aan te trekken, om op die manier zo gauw mogelijk buiten te zijn, maar zag ervan af. Met name later op de avond is het ijskoud en staat er een gure wind. Eerder op de avond had ik tijdens het aanschouwen van het Noorderlicht een uur buiten gestaan. Het was zaak om me goed aan te kleden. Weer stonden wij zo'n uur op het dek om het natuurverschijnsel van het Noorderlicht gade te slaan. 

Het Noorderlicht ontstaat wanneer elektrisch geladen zonnedeeltjes (de zonnewind) in botsing komen met de ionosfeer in de hogere luchtlagen van de dampkring. 

Zoals bij de eerste kussen tijdens een verliefdheid, zo opgewonden en vol van de gebeurtenis kroop ik die avond in mijn kooi...