Dinsdag, 11 januari 2022

Rustdag. Niet helemaal vrijwillig, vanwege de geannuleerde excursie naar de marmergrotten, maar toch, met een dagje relaxen is niks mis. Ik stond vroeg op het dek. 

Helaas zijn er in deze tijd van het jaar geen walvissen te spotten. De walvissen komen de haringen achterna, als die naar de oevers van Noorwegen trekken om eieren te leggen en te broeden.  

Er was weer een briljante zonsopgang te zien. Ik ben me daaraan vreselijk te buiten gegaan...

Om 12:00 uur had ik de hot tub gereserveerd. Ik stapte er wat later in, want in de andere hot tub zat een jong stel, hij Schots/zij Keniaans, die vroegen of ik een foto van ze wilde maken. Ik vind het leuk om daar werk van te maken, dus het werd een mini reportage van de 2 mooie mensen. Zij vertelde dat ze heel graag Nederland wil zien en in het bijzonder Amsterdam. Nog even wachten, was mijn advies, Amsterdam is qua corona momenteel een drama. 

Ik was door de foto's en het praatje goed afgekoeld. Heerlijk om je dan in de natte warmte te laten zakken. Ook vanuit de hot tub had ik een ontzagwekkend uitzicht. Jammer genoeg trok de hemel dicht en begon het hard te waaien. Er is ander weer op komst...

Om 15:00 uur zou ik een saunaatje pakken. Zoals opgedragen had ik de sauna 20 min daarvoor aangezet. Toen ik binnenkwam bleken er 2 Zwitserse gasten in te zitten. Zij hadden de andere sauna moeten hebben, maar vonden deze opgewarmd. 'No worries, life is only difficult, when you make it that way', reageerde ik, toen de man zich later uitgebreid bij mij verontschuldigde. 

Kristiansund was veel groter dan ik had verwacht. De stad is verdeeld over 3 eilanden. We legden in de kern van het stadje aan. Zelfs in de havens van de kleinste dorpjes, van soms nog geen 100 inwoners, is het geen enkel probleem voor het cruiseschip om in en uit te varen. 

In het Hurtigruten boekje had ik gelezen dat bij Kristiansund het Skara Brae van Noorwegen te zien is. Het heet Grid en het ligt 15 km bij Kristiansund vandaan. Bij Grid zijn huizen te bezichtigen van 10.000 jaar oud, op 40 meter boven de zeespiegel. Er is daar veel 'boven water' gekomen uit het Stenen Tijdperk. Ik wilde er graag heen. In het uurtje dat we beschikbaar hadden, zouden we een taxi kunnen nemen voor een bliksembezoek. Uiteindelijk luisterde ik naar mijn reisgenoten en zag af van het bezoek. Het risico om de boot te missen was te groot.

In Kristiansund banjerden we naar de oude haven. Er lag veel sneeuw en het was glad, dus het nam flink wat tijd in beslag. Daardoor was er onvoldoende tijd om naar het standbeeld te lopen van Jappe Ippes, de Nederlandse grondlegger van de 'klipfisk', gedroogde gezouten kabeljauw). Terug op ons schip werden wij verzocht onze spullen goed op te bergen in de kasten en voorzichtig te lopen. Er was storm voorspeld.  

Om 18:00 uur nam ik een saunaatje. Die werd behoorlijk 'bumpy', dus bleef ik zitten om geen blauwe plekken op te lopen. Tijdens het afkoelen buiten hield ik me goed vast aan de reling.

Voor het eten waren Mariska en ik naar de receptie gelopen om alvast een concept rekening te vragen van de drankjes die we hadden genuttigd en van de excursies die we hadden geboekt. Zo zouden we morgen bij de eindafrekening minder werk hebben. Het duurde even en ik rammelde van de honger. Er zijn 3 dingen waarmee je zeeziekte voorkomt; 1) uitgerust zijn, 2) geen last hebben van stress en 3)... een goed gevulde maag. Ik voelde het fout gaan...

Terwijl ik de menukaart las, wist ik dat het niet zou lukken om die culinaire feestjes naar binnen te krijgen. 

Mariska was heel lief. Ze stond haar dekbed aan me af, want ik had het ondanks mijn dekbed koud. Ze haalde een bakje yoghurt voor me, dat ik samen met 3 boterhammen tegen mijn zin naar binnen propte. Daarna ging het beter. Mariska legde de Hurtigruten boot, die ons in tegengestelde richting passeerde, voor me vast. Iets dat ik zelf had gedaan als ik me top had gevoeld. Via de webcam op de tv in onze hut zag ik de boot passeren. Het was over tienen, dus de scheepshoorns bleven stil.