Zondag 24 februari 2019, Paihia

Voordat de boot naar Otehei Bay vertrok dronken we een cappuccino in een restaurant aan het water. Het was bewolkt, maar droog. Het zag eruit alsof het weer nog op ging klaren. The Bay of Islands is zelfs bij slecht weer sprookjesachtig. Ik was opgetogen; zin in de boottochten, zin in het rond stappen. De route van Paihia naar Russell duurt maar 10 minuten. Daar haalden we meer passagiers op. Ook vandaag lagen er 2 imposante cruiseschepen langs de zeeweg die we voeren. Eenmaal op Otehei Bay, kozen we de 'Cable trail' om te lopen met daaraan gekoppeld een stukje van de 'Otehei Bay trail'. Op die manier zou ik net op tijd terug zijn in de baai om nog wat te kunnen eten, voordat de boottocht naar 'The Hole in the Rock' zou aanvangen. En zo geschiedde het...

In de baai at ik een lekkere salade alvorens de bootreis naar 'The Hole in the Rock' te beginnen. Er was even twijfel of we zouden gaan. Bij te hoge golfslag werd er geen risico genomen en ging het uitje niet door. Maar ik had geluk, we gingen. Op aanraden van de gids had ik een anti-zeeziekpilletje ingenomen. De term 'bumpy ride' was zeker van toepassing voor de onderneming naar de rots met het gat erin. Voor mij was het gemakkelijk; ik had geen last van het onstuimige water. Ik moest wel de gehele reis mijn pet vasthouden, want er stond flink wat wind. Net na vertrek maakte de gids een foto van me. Ik had me geïnstalleerd op het achterdek, waarvandaan ik een grandioos uitzicht had over de eilandjes die we passeerden. Ik genoot dan ook erg van de reis en van de uitzichten onderweg.

Aangekomen bij 'the Hole in the Rock' gaf de gids aan dat we die dag niet door het gat konden varen. 'Last thing we want is on the 6 o'clock news' sprak hij door de microfoon. We mochten niet gaan staan. Een oudere man deed het toch en viel op zijn hoofd op de harde vloer van de boot. Hij had gelukkig niets. Ik zat op mijn knieën en legde de spelingen der natuur vast op foto en film.

Terug op de kade appte ik zoals afgesproken met de heren. Zij waren nog bezig met het afmaken van de wandeling en waren van plan om te gaan zwemmen in Urupukapuka Bay. We spraken af dat ik naar Urupukapuka Bay zou lopen en hen daar zou treffen voor een duik. Voor mij was het vanuit Otehei Bay maar 1 km lopen naar het strandje, maar het was een hele mooie. Ik was nog niet aangekomen in Urupukapuka Bay of ik hoorde mijn vrienden vanaf het hoogste punt van de helling roepen. We installeerden ons op het gras, grenzend aan het privé strand en zwommen. De temperatuur schat ik rond de 20 graden, heerlijk. Na de zwempartij lieten we ons drogen door de zon en relaxten we.

Uiteindelijk namen we plaats in de serre van hotel/restaurant 'The Duke of Marlborough'. Het werd een avond van genieten. Mijn voorgerecht bestond uit sushi-rijst met milde wasabi mayonaise, verse gember en verse tonijn. Verrukkelijk en oogstrelend. Als hoofdgerecht koos ik een Bouillabaisse. Die heb ik beter gehad, moet ik eerlijkheidshalve bekennen, maar genoten heb ik alle toonaarden; het uitzicht vanuit de serre was magnifiek. Maar het meest rijk voelde ik me met mijn gezelschap. Warmte en inspiratie; het ontbrak mij weer aan niets.