Zondag 10 februari 2019, Greymouth

De wandeling naar de gletsjer van Franz Josef begon pas om 9:30 uur, dus uitslapen! Het was bewolkt, maar droog toen ik opstond. 

Er kwam weer een goed ontbijt op tafel. Ondanks onze gezellige veranda moesten we binnen eten; het was echt nog te fris.

Er was 'een hoop gedoe' alvorens wij de 'valley walk' naar de gletsjer konden aanvangen. Vanuit Nederland hadden we een gids besproken. Toen we aankwamen bij de incheckbalie, moesten we op een pc eerst een enorme lijst invullen over onze medische conditie. We kregen een rood- papieren armbandje om, zodat de gids ons zou herkennen. Erg overdreven allemaal en 'time consuming'. Zeker toen bleek dat het een heel gemakkelijk en toegankelijk wandelpad was, waar geen gids aan te pas had hoeven te komen.

Met een bus werden we naar het begin van de trail gereden. De wandeling was op zich mooi. De 1ste stop was bij 3 watervallen die vrijwel op een rijtje stonden.

Het was wel leuk dat de gids ons bijzonderheden vertelde over de omgeving en over het land. Bijvoorbeeld dat er 250 soorten varens voorkomen in Nieuw Zeeland. 

Een van de varensoorten heet 'kiwikiwi'. De varen dankt zijn naam aan het feit dat hij plat op de grond groeit. Het is alsof een kiwi (vogel en nationaal symbool van NZ) op de plant is gaan zitten. De 'kiwikiwi' heeft een verdovende werking en smaakt peperachtig. De gids deelde blaadjes uit om te proeven.

Toen kwam de gletsjer in zicht. Op het punt waar we neerstreken (zie de foto's beneden), vertelde de gids dat de gletsjer in 1998 nog tot dat punt reikte.

Het was tijd voor een 'onsie'!

Om 13:00 uur waren we terug bij de auto. Voor de 173 km naar Greymouth draaide ik mijn hand niet om. Heel relaxed streken we eerst neer bij een mooie picknickplek die Hansruedi de vorige dag al had gespot. Met uitzicht over het uitgestrekte meer, smaakt een lunch nog beter. 

Zonder blikken of blozen kwamen wij om 17:30 uur aan bij het gezellige huis in Greymouth. Boodschappen achterin en tank vol.

We waren die avond net op tijd in 'Monteith's brewery', het restaurant dat de eigenaresse van onze accommodatie aanbevool. De keuken sloot om 21:00 uur, maar er kwam voor mij nog wel een lekker eendje met dikke frieten uit die keuken.

Na het eten zetten we de auto bij het kantoor van de autoverhuur bij het treinstation. Ik heb erg genoten van die auto. De 1,7 km liepen we terug naar onze accommodatie. Morgen begint het avontuur met de trein.