Woensdag 6 februari 2019, Te Anau

De activiteiten, nodig om aan een nieuwe dag te beginnen, verliepen bij ons alle drie ook vanmorgen weer soepel. Om 8:45 uur waren wij onderweg naar de Milford Sound in het Fiordland National Park. Vanuit Nederland had Hansruedi de cruise door de fjorden van 2 uur geboekt. In de informatie die we eerder bij de gastheer van ons huis verzamelden, zagen we dat er onderweg naar de Milford Sound een paar mooie stops zijn. De cruise begon om 15:00 uur, dus alle tijd.

Het was 8 graden, wat betekende, trui en lange broek aan.

Onze 1ste stop was Mistletoe Lake. Een 'coilour' van 45 minuten heen en weer, maar we liepen het in de helft van de tijd. Een gegeven dat zich bijna de hele vakantie opnieuw zou bewijzen. Paolo Cognetti gebruikte het woord 'coilour' in zijn boek 'De Acht Bergen'. Een boeiende verhandeling over een relatie tussen een vader en een zoon. Ik moest het woord 'coilour' opzoeken. Een mooi woord voor onder andere 'wandelgang'. 

2de stop: Patience Bay. Een weids uitzicht over een deel van het Te Anau Lake, gelegen achter een hotel. Een heel fotogenieke spot.

3de Stop: Mirror Lakes. Als er geen wind staat en de zon schijnt, zie je de bergen in het water van het meer haarscherp gespiegeld. We hadden die dag mazzel.

Er is een houten vlonder langs het kleine meer aangelegd, dienstdoende als wandelpad.

Er stopten helaas 2 toeristenbussen met Japanners op het moment dat ik de auto parkeerde bij het meer. We lieten de groepen voorgaan en zoals verwacht waren ze binnen 5 minuten weer verdwenen.

4de stop: Eglinton Valley. Vanaf dit punt heb je een magnifiek uitzicht en overzicht op de bergen van de Milford Sound. Dat belooft wat. Door de geelgekleurde korenvelden was het contrast van de bergen grandioos. Gletsjers slepen deze bergen in het verleden uit, waardoor kloven en waterstromen ontstonden.

Bij Cascade Creek maakten we weer een wandelingetje van een paar km door een sprookjesachtig bos. En dat was allemaal nog maar het voorprogramma...

We arriveerden ruim voor 15:00 uur bij de Milford Sound in het Fiordland NP. Tijd voor een cappuccino. Weer slaagde ik in de souvenirwinkel niet voor een pet. De petten zijn me tot nu toe allemaal te groot. 

We liepen een korte track naar een uitkijkpunt, waarvandaan je de Milford Sound prachtig zag liggen. Een plek voor een 'onsie'. Heel fijn dat Bert en Hansruedi geen enkel probleem hebben met  publicatie van de 'onsies'. We hebben een hele reeks leuke gemaakt en die ga ik allemaal publiceren!

De cruise zelf is nauwelijks na te vertellen, zo indrukwekkend. Op het bovenste dek hadden we formidabele zitplaatsen, maar ik stond en liep bijna de gehele 2 uur om de mooiste plaatjes te kunnen schieten.

Los van de adembenemende bergen, zagen we zeehonden en watervallen, waarvan ik ook filmpjes maakte. Onze boot voer onverwachts dicht naar een van de watervallen, waardoor menigeen begon te gillen vanwege het natte pak dat we opliepen.

Het programma was nog niet afgelopen. Ik barstte van de energie door dit buitengewone avontuur, dus ik vond het geen enkel probleem om over een onverharde weg van 17 km naar de Hollyford Waterfalls te rijden. Toen we 11 km door de 'middle of nowhere' hadden gereden stuitten we op een camping met een winkeltje. Ik kocht er een lekkere koude 'root beer'. De waterval was aardig, maar de 34 km over de stoffige weg van grint en kuilen, was de rit wat mij betreft niet waard. Maar ja, hoe kan het anders na de voorgaande belevenissen van de dag.