Woensdag 27 februari 2019, Amsterdam

De terugreis bestond, zoals ook de heenreis, uit 3 delen; Auckland/San Francisco (12 uur), San Francisco/Chicago (5 uur) en Chicago/Amsterdam (9 uur). In San Francisco installeerde ik me voor 2 uur in de comfortabele Business Lounge van United Airlines. Met vers fruit en een goede muesli yoghurt ontbeet ik in een luie stoel met het zicht op opstijgende vliegtuigen. Deze ontspannende situatie staat model voor de gehele terugreis. Ik voel me goed als ik onderweg ben.

Bij de veiligheidscontrole in San Francisco vroeg een beambte mij in goed Nederlands naar mijn boardingpass. Zijn vader is Nederlands en woont in Zwolle. Met Koningsdag is de beambte in Nederland. Op mijn vraag hoe hij wist dat ik Nederlandse ben, zei hij dat hij 'Nederlanders van verre herkent'.

Tijdens deel 3 van de reis zaten een moeder en dochter uit Chicago naast mij. De puberdochter keek stoïcijns naar haar smartphone en praatte de gehele reis niet met haar moeder. Met de moeder had ik een leuk gesprek. Haar zoon woont in Nederland.

Via de app ontving ik de bevestiging dat Bert en Hansruedi goed in Tokyo waren aangekomen.

In mijn analoge dagboek maakte ik de balans op; hoogtepunten benoemen is altijd moeilijk, zeker als je dingen doet en ziet die uiteenlopend van aard zijn. Maar terugdenkend aan de afgelopen weken, dringen - naast uiteraard de fijne band met mijn vrienden - de Tongariro Alpine Crossing en het bezoek aan 'The Shire' zich naar voren. Van alle hikes werd ik blij en de treinreizen en de cruises zijn onvergetelijk. De Nieuw Zeelanders zijn fijn in omgang en het eten en de wijn waren voortreffelijk.

Laatste hoogtepunt: straks de sleutel in de voordeur steken van mijn appartement...