Woensdag 20 februari 2019, Auckland

De 68 km naar 'Hobbiton' of 'The Shire' in Matamata waren in een vloek en een zucht gereden. Dank je de koekoek. Ik kon niet wachten. Het was een prachtige route door groen-glooiend landschap. Aan het gebouw, waarin zich de kassa bevond, grensde een tuin met picknickbanken, een restaurant en een souvenirwinkel. Ik vond er een prachtig dagboek.

Met een bus reden we de 2 km naar de filmset toe. Peter Jackson heette ons via een tv-scherm in de bus welkom op de movie set. De muziek van de film werd gedraaid en als je naar buiten keek dan wist je dat je 'The Shire' naderde.

Ik had hoge verwachtingen van het bezoek aan de movie set van The Shire uit The Lord of the Rings en die werden ver overtroffen...

Een gids leidde ons rond en vertelde leuke dingen om te weten. Bijvoorbeeld, dat het enige dat niet echt is in de complete Shire, de boom is die boven op de heuvel staat van het huis van Bilbo Baggins (hiernaast op de foto).

Er deden zich tijdens ons bezoek veel 'onsie' momenten voor...

De huizen van Sam en Bilbo waren uiteraard het leukst om te zien.

De sfeer was fantastisch. Ik voelde me erg goed. Een gevoel van dankbaarheid vergezelde mij weer. Zo heerlijk dat ik in de gelegenheid ben om dit mee te maken. Een hele bijzondere gebeurtenis.

Terwijl ik deze notitie schrijf staat de filmmuziek op van The Lord of the Rings; het lied dat Aragorn a capella zingt tijdens zijn kroning.

We daalden de heuvel af van Bilbo's huis naar de brug en 'The Green Dragon' aan het water. Daar kregen we een drankje aangeboden van de gids.

Niet alleen de huisjes worden goed onderhouden, ook de tuinen en het groen in de heuvels zien er fantastisch uit. Omdat er zoveel planten en bloemen zijn, barst het in The Shire van de vlinders.

'Maybe this is too big for us, Merry. We have The Shire. Maybe we should go home'. (citaat Pippin)

Ik verstuurde vanuit The Shire een kaart naar Ed. Wij deelden de passie voor de films, dus ik denk aan hem terwijl ik hier rondloop.

Ik dacht ook aan Peter, van wie ik in 1979 het gebonden boek met 'bijbel' papier kreeg van The Lord of the Rings.

Na de tour reden we naar Hamilton om de auto in te leveren en op de trein te stappen. We dachten onderweg in Cambridge te lunchen, maar deze keer was de weg een echte highway; we doorkruisten geen enkel stadje. We reden 630 km met deze auto.

Eenmaal in Hamilton gooiden we de auto vol met benzine en streken neer aan het Rotoroa meer met een verse lunch. Het was vlak bij ons eerdere logeeradres. Hansruedi en ik zetten Bert met de koffers af bij het treinstation en leverden de auto in. De man van de autoverhuur bracht ons terug naar het station.

Er was een vriendelijke, behulpzame oude heer bij het treinstation. 10 Minuten voordat de trein arriveerde trok hij zijn conducteur uniform aan. Hij hielp bij het in- en uitladen van de koffers.

De trein bracht ons in 2,5 uur naar Auckland. Ons hotel lag in een ongezellige buurt en had een zakelijke uitstraling. Fijn dat we hier maar 1 nacht blijven. We kenden de weg inmiddels in Auckland en vonden een restaurantje met een gezellig terras aan de haven waar ik - lekker buiten - een heerlijk zalmpje at met dikke frieten. Ik was nog helemaal vol van het bezoek aan The Shire. Een dag waar een blinkende, gouden rand omheen zit.