Vrijdag 22 februari 2019, Paihia
De gastheer van het appartementencomplex had verteld over de wandeling die vanuit Paihia startte en die na een korte overtocht met een ferry over het eiland Russell verder liep. Vanuit Russell zou de route via een 2de veerboot weer terug leiden naar Paihia. Dat leek ons wel een leuk avontuur. De hemel liet geen sprankje blauw zien, maar tot de cappuccino op het eiland Russell hielden we het droog. Ondanks de nattigheid was de plek aan het water een idyllische plek.
Achter de boulevard ging het wandelpad steil omhoog. Daar hadden we uitzicht over Russell en het aangrenzende water. Vervolgens liepen we steil naar beneden. Ja, alles was vrijwillig.
De natuur had een enorme opkikker gekregen van de regen die was gevallen. Bomen, planten en bloemen stonden er actief en vrolijk bij (voor zover dat kan met flora).
De aankomst bij de ferry bij Okiato verdient een aantekening. Het regende hard toen wij de helling afliepen en op 200 meter afstand de veerboot zagen vertrekken. Net te laat. Het betekende 30 minuten in de regen staan, want er was geen plek om te schuilen. Maar toen de vrouwelijke kapitein ons vanuit haar stuurhut spotte, stuurde ze de boot terug om ons op te halen. Zo attent! We bedankten haar vanaf de afstand uitbundig met gebaren.
Het avontuur was nog niet ten einde. Het incident gebeurde toen we op een nat en steil pad langs de kust, terug liepen richting Paihia. Bert liep op dat moment achter me en ik hoorde hem een kreet slaken. Toen ik omkeek zag ik hem niet meer. Hij was uitgegleden en van het pad een stukje omlaag gevallen. Gelukkig niet ver naar beneden; grote planten hadden zijn val gebroken. Hansruedi en ik trokken hem samen terug op het pad. Behalve een beschadigde pink was hij ongedeerd. Wel schrikken geblazen.
De route vervolgde door een mangrovegebied. De houten vlonders die als wandelpad dienden waren erg welkom, want de regen zorgde zoals hierboven vermeld voor veel glibberigheid. Wel een sprookjesachtige route.
Er leven kiwi's in het wild in deze contreien. Het zijn nachtdieren, dus we zullen ze niet zien, maar het is wel een mooie gedachte dat ze ergens in een holletje liggen te slapen terwijl wij langslopen.
Om 18:00 uur stapte ik onder een lekkere warme douche, terwijl de heren in de jacuzzi zaten. We stapten die avond stevig door in de regen op weg naar het Indiase restaurant. Het was het dichtstbijzijnde restaurant. Voor de 2e keer kwamen we drijfnat thuis. Ik gooide de natte spullen in de droger en sliep goed op de mooie trail die we gelopen hadden die dag.