Donderdag 14 februari 2019, Wellington

We liepen met onze koffer de 1,7 km naar het treinstation, want de reis ging verder naar Picton. In de souvenirwinkel, die we passeerden, kocht ik een paar oorbellen, gemaakt van 'Paua' schelpen. De schelpen komen door de temperatuur van het water alleen voor bij de kust van Kaikoura. Omdat de zee hier vaak ruw is, is het water kouder, waardoor de schelpen dikker en stralender zijn van kleur dan langs de rest van de westkust van Nieuw Zeeland.

Toen we om 10:30 uur langs de kust het treinstation uitreden, was het nog heiig. Zowel aan de kant van de Stille Oceaan als aan de kant van het land.  

We hadden weer een zitje van 4, heel gezellig.

De restauratiewagen en de open coupé grensden direct aan de onze. Comfortabel.

De treinreis van Kaikoura naar Picton was magnifiek.

Het was in Picton maar een klein stukje lopen van de trein naar de ferry. Voor het transport van de koffers naar de boot werd gezorgd. Picton is een stadje van 4.000 inwoners. Alles draait hier om de ferry en de trein. Er is niets om langer voor te blijven. Wel een mooie haven (zie hiernaast).

Op het bovenste buitendek van de ferry namen we plaats met een cappuccino. We hadden mazzel met een strakblauwe lucht. Mooi voor de foto's. De vaarroute door de fjorden was briljant. Eenmaal uit de fjorden, in 'Cook 'Strait', was het winderig en koud. Maar geen punt, ik was op alle weertypen voorbereid. Wel opletten geblazen dat er geen eigendommen weg waaien.

Na 3,5 uur varen arriveerden wij in de haven van Wellington. Het was inmiddels 17:45 uur. Tijd voor een 'onsie'.

Inclusief bij de bootreis was de gratis transfer per bus naar het treinstation van Wellington. Daarvandaan was het een klein stukje lopen naar het Park Lambton Quay hotel, alwaar een gerieflijk 3-kamer appartement op ons wachtte.

Ik friste me op voor het avondprogramma. We banjerden door het centrum van Wellington. Wellington is een multiculturele stad. Het is de hoofdstad van Nieuw Zeeland en vernoemd naar de Hertog van Wellington. Er wonen 175.000 mensen. De sfeer is er prettig en veilig. Toch zou mijn keus vallen op Auckland als ik besloot hier te gaan wonen. Qua sfeer zou het passen, maar 27 uur vliegen is wel erg ver bij familie en vrienden vandaan. 

Bert had een goed restaurant, 'FieldofGreen' uitgezocht. Ik genoot van het voorgerecht 'crumbled lamb' en van een fantastisch klaargemaakte tonijn.

Langs de haven, waar we vrolijke kunst troffen - onder andere een terracotta leger (zie hiernaast en onder) - liepen we terug naar ons hotel. Daar ontvingen we het bericht dat onze geboekte treinreis van de volgende dag niet doorging. Er was een probleem met de trein. We zouden met de bus naar Hamilton moeten reizen. De treinreis zou al 8,5 uur duren, dus dat was geen fijn bericht. We sloten de mooie dag wel af met een glaasje wijn.