Dinsdag 12 februari 2019, Kaikoura

Om 4:00 uur was ik klaarwakker. Zin in het volgende avontuur met de trein. Ik ging de 2 trappen af naar beneden. Mijn kamer en een luxe badkamer lagen op de 2e etage van het appartement. Zachtjes hoefde ik niet te doen, het tapijt was dik en zacht. Met een kop thee liep ik weer naar boven. In bed tekende ik de vorige dag op.

Het was nog donker toen wij uit het motel vertrokken. We verlieten Christchurch zonder de stad gezien te hebben. Na onderzoek vooraf bleek het geen interessante stad te zijn. Vanwege de aardbeving in 2008 was de stad nog een bouwput. Een taxi bracht ons naar het treinstation.

De trein reed volgens planning om 7:00 uur het station uit. Wij hadden weer een 4-persoons zitje met een tafel. In de restauratie wagen scoorden we het ontbijt. De route van Christchurch naar Kaikoura, onze volgende bestemming, gaat 20 km  langs de kust. Dit traject liet een ander soort landschap zien dan tijdens de route van de vorige dag. De reis duurde 3,5 uur. Het betekende dat we om 10:30 uur in Kaikoura aan kwamen en nog een hele dag voor ons hadden. Maar eerst genieten van het majestueuze landschap.

Ik had net een cappuccino besteld in de restauratiewagen, toen ik allerlei opgewonden geluiden om me heen hoorde en mensen naar buiten zag kijken. De trein ging langzamer rijden. We reden op dat moment langs de kust. Er was een reusachtige groep 'Dusky' dolfijnen aan het spelen. Ze sprongen frivool uit het water. Het meisje van de bediening verontschuldigde zich en zei terwijl ze haastig haar mobiel pakte, dat je dat niet elke dag zag en dat ze geluk had dat het tijdens haar dienst gebeurde. Mijn cappuccino moest wachten. Ze maakte foto's en filmpjes. Ik had geen camera bij me, maar genoot van het speelse tafereel. De foto hiernaast, die ik van internet haalde, selecteerde ik zo goed mogelijk naar wat ik in het echt gezien heb.

Bij onze volgende accommodatie waren we uiteraard veel te vroeg om in te checken. We trokken de wandelschoenen aan en kozen de route 'Pensula Walkway' uit om te gaan lopen.

Het traject bracht ons langs een 'Seal Colony'. Op de aangegeven plek op de kaart lagen er maar twee, maar verderop, toen het wandelpad ons inmiddels langs hoge kliffen langs de kust voerde, zagen we groepjes zeehonden beneden op de rotsen liggen. We zagen ook andere beestjes!

Aan het water lunchten we met verse stokbroodjes en goede kaas die we vooraf aan de wandeling in het dorp scoorden. De 17 km waren pittig vanwege de 27 graden die het inmiddels geworden was. Het grootste deel van de route liepen we in de volle zon. Ik voelde me wel heel voldaan na het stappen.

We checkten in onze 'cabin' in. Dat wordt behelpen de komende 2 dagen. In het toeristische Kaikoura, dat veel mensen trekt - ook de Nieuw Zeelanders - om het kunnen spotten van walvissen en dolfijnen (morgen!), was geen betere accommodatie te vinden geweest dan deze 'cabin' voor 3 personen. In mijn eentje vond ik het al krap.

Onder een boom bij ons huisje tekende ik de dag op, terwijl de mannen boodschappen deden.

Voor het avondeten liepen we het kwartiertje naar de restaurantjes in het dorp. Terug bij ons onderkomen dronken we op ons terras een glaasje wijn. Het koelt hier 's avonds minder af.