Zondag, 21 mei 2023, Encumeada

Het regende en het was 5 graden, het waaide en het was zwaarbewolkt. Ik heb goede regenkleding en ik besloot te gaan genieten van de wandeling over het lavaplateau, dat midden op het eiland ligt. 

De busjes brachten ons naar het beginpunt van de wandeling, Paúl da Serra. Het werden 18 natte kilometers, maar wel hele bijzondere. De mist gaf een surrealistische sfeer.

Hulde aan de Bever-man die mij adviseerde over mijn nieuwe schoenen. Ik heb veel profiel onder mijn schoenen, waardoor je goed grip hebt als het zo modderig en glibberig is als vandaag.

Niet iedereen was blij, vanwege het 100 m dalen en 550 m stijgen in de modder. Er zijn mensen gevallen.

Mijn jas en broek zijn ook heel functioneel, ze hielden me vandaag droog. Ook dat geluk had niet iedereen. 

Tijdens de wandeling ontdekten Casper en ik dat wij beiden Iris kennen. Iris was de SNP reisleider tijdens de reis door Madagaskar. Zij is net als Casper een professional.  

Casper ontfermt zich over de mensen in de achterhoede tijdens de wandeling, om diegene die wellicht moeite heeft om mee te komen te begeleiden. Casper stelde voor de selfie hiernaast te maken en stuurde hem naar Iris, die heel enthousiast reageerde.

Op onze route vanaf de Paùl da Serra naar Encumeada lagen 2 tunnels. Door de tunnels lopen levadas, de irrigatiekanalen. Ik was blij met de zorgvuldigheid van SNP, die ons in de reisomschrijving verzocht om een hoofdlamp mee te nemen voor de wandeling door de tunnels.  

We deden 7,5 uur over de 18 km in plaats van de geplande 6,5 uur, maar achteraf had niemand spijt. Volgens Casper was dat fun type nummer 2. Het betekent op het moment zelf afzien en achteraf genieten. Fun type 1 betekent genieten op het moment zelf. Ik probeerde fun type 2 ervaringen naar boven te halen, maar kon ze niet bedenken.  

Na een warme douche was de regen vergeten en bekeek ik onder het genot van een pot warme thee met de benen languit op bed de sprookjesachtige sfeer van mijn foto's.