Zaterdag, 20 mei 2023, Encumeada

 

Het was de eerste keer dat ik een Schipholtaxi pakte naar de luchthaven. Ik woon 7 min lopen bij het treinstation vandaan, maar omdat mijn vliegtuig al om 6.30 uur het luchtruim zou kiezen, vond ik een trein te veel gedoe. De Schipholtaxi is voor herhaling vatbaar; hij was stipt op tijd en liet mij keurig weten dat hij onderweg was. De Amsterdamse taxichauffeur had onderweg veel kritiek op Halsema. 

Ook op de luchthaven verliep alles als een tierelier. Bij de boekhandel noteerde ik 7 nieuwe titels van auteurs, van wie ik meer heb gelezen. De boeken koop ik als epub als ik weer thuis ben. Vanuit het vliegtuig maakte ik een foto van Ponta de Sâo Lourenço, het schiereiland waar wij de laatste dag van de vakantie liepen, zo zou later blijken. 

Een voordeel van een kleine airport is dat je zo buiten staat. Het 15-koppige gezelschap splitste zich op over 2 bussen. We reden naar het hotel in Encumeada, op 857 m hoogte.  Temperatuur was 17 graden toen we aankwamen om 11.00 uur.

We dropten de bagage in het hotel en begonnen een steile wandelroute naar de Encuemada pas. Een pas is het laagste punt tussen 2 bergen in, waardoor het vaak als doorgang wordt gebruikt. 

Casper, onze reisleider met paardenstaart, grapte dat hij met de steile klim wilde testen wat we kunnen. De groep gaat lukken de komende week. Er zit humor en optimisme in de groep.

in de diepte ligt ons hotel
in de diepte ligt ons hotel

De wandeling naar de pas was heerlijk.  

Lekker om de benen te strekken na vlieg- en busreis. We liepen langs levadas, irrigatiekanalen om de grond van water te voorzien (zie hieronder foto 1). In de lagere delen van Madeira worden bananen verbouwd, op de hogere delen de druif waarvan de Madeira wijn wordt gemaakt. Vanaf de pas zagen we in de diepte ons hotel liggen. De pas ligt op 1007 m hoogte. Casper vertelde dat de kans dat je op dit punt in de mist staat erg groot is. We hadden mazzel met het uitzicht. 

Bij de pas hadden we 3 kwartier. Ik dronk er een cappuccino en at er een lekkere tonijnsandwich. 

Terug in het hotel maakte de powernap de wekker van 03.00 uur van die ochtend goed. De foto hiernaast is genomen vanuit mijn hotelkamer. 

Daarna volgde een biertje, de briefing van de volgende dag en een lekkere maaltijd. 

Mooi begin van een 8-daags wandelavontuur. 

Lees verder op de volgende pagina: zondag, 21 mei 2023

Mijn naam is René Tap. Ruim 35 jaar houd ik een handgeschreven dagboek bij. Niet dat ik elke dag in het dagboek schrijf. Het dagboek is bedoeld om genietmomenten vast te leggen en her te beleven. Die genietmomenten variëren van bijzondere vakanties tot alledaagse - ogenschijnlijk onbelangrijke - momenten.

 

Bij de teksten in het dagboek plak ik van alles. Mooie plaatjes die een associatie hebben met de tekst. De omslag van een volgeschreven dagboek bewerk ik, zodat het boek een persoonlijk 'journal' wordt. klik hier

Dagboek 4: 21-07-2005 t/m 30-08-2006

Een bijzonder vakantieplan voor 2014 (Canada) deed me besluiten om ook een dagboek in digitale vorm te starten. 

 

Wie mijn website volgt, maakt kennis met hoe ik in het leven sta en met de dingen waarvan ik geniet. Enjoy!

 

Leuk als je wilt reageren op wat je leest! klik hier