Vrijdag, 26 mei 2023, Santana

 

Het busritje vanaf ons hotel naar het startpunt van de wandeling duurde een half uurtje. Uiteraard scoorden we de lunch eerst in de plaatselijke Continente. 

De wandelroute liep van Caniçal naar Sāo Lourenço. Er ligt een sprookjesachtig wandelpad langs de kust met een geweldig uitzicht over het schiereiland.

Omdat er in feite maar 1 afslag op de route lag, kon iedereen zijn eigen plan trekken en genieten van de omgeving. Een paar keer startte ik onderweg in de kopgroep, maar vanwege het fotograferen belandde ik dan toch weer in de achterhoede. De foto is gemaakt aan het begin van de wandelroute. 

 

Casper maakte van mij de beruchte 'kliffen foto'. Het was de foto op de voorpagina van de reisbeschrijving van SNP (zie hiernaast). Eerder in de week had ik bij hem geïnformeerd of het mogelijk was om die foto te maken. Nadat ik had beloofd dat ik de foto niet zou opsturen naar SNP, maakte Casper een fantastische reeks foto's voor me. 

Deze wandeling is populair en daarom druk, maar ik had hem voor geen goud over willen slaan.

 

Bij de Oase in de middle of nowhere ergens vier-vijfde op de route hadden we een lekkere koffiestop. In de verte was de vruchtbare plek in het droge, bruine landschap gemakkelijk te spotten. Wat is dat heerlijk als je onderweg een drankje kan nemen en een sanitaire stop hebt. En met het weer hadden we ook al zo'n bof vandaag. Weer maakt me in principe niet uit. Alleen worden de foto's zoveel mooier met een blauwe lucht. Achter de oase lag de bergtop die wij uiteindelijk wilden bereiken.  

De complete groep bereikte de top van de berg, waardoor de overwinning groot.   

 

Een toerist maakte de foto van mij hiernaast op de bergtop met het uitzicht op het schiereiland, Ponta de Sâo Lourenço. 

Na de lunch bij de oase, arriveerden wij rond een uur of half vier bij een klein zandstrand. De busjes hadden ons opgepikt aan het einde van de wandeling. Het ritje had 5 minuten geduurd. 

De duik was heel welkom na de warme klim en verfrissend. Schatten is niet mijn grootste kwaliteit, maar ik denk dat het water zo'n 17 graden was. 

Het eten was weer goed. Voor een 2de keer at ik espada, een witte diepzeevis en een Madeiriaanse specialiteit. De Madeira waarop Jan trakteerde was lekker. Meer geschikt om als aperitief te drinken of lekker bij een nagerecht, dan voor bij de hoofdmaaltijd, maar het gebaar smaakte erg goed. Mooie afsluiting van een bijzonder mooie week. 

Lees verder op de volgende pagina: zaterdag, 27 mei 2023

Mijn naam is René Tap. Ruim 35 jaar houd ik een handgeschreven dagboek bij. Niet dat ik elke dag in het dagboek schrijf. Het dagboek is bedoeld om genietmomenten vast te leggen en her te beleven. Die genietmomenten variëren van bijzondere vakanties tot alledaagse - ogenschijnlijk onbelangrijke - momenten.

 

Bij de teksten in het dagboek plak ik van alles. Mooie plaatjes die een associatie hebben met de tekst. De omslag van een volgeschreven dagboek bewerk ik, zodat het boek een persoonlijk 'journal' wordt. klik hier

Dagboek 4: 21-07-2005 t/m 30-08-2006

Een bijzonder vakantieplan voor 2014 (Canada) deed me besluiten om ook een dagboek in digitale vorm te starten. 

 

Wie mijn website volgt, maakt kennis met hoe ik in het leven sta en met de dingen waarvan ik geniet. Enjoy!

 

Leuk als je wilt reageren op wat je leest! klik hier