Maandag, 22 mei 2023, Funchal

In de reisbeschrijving van SNP stond dat de tocht niet door zou gaan bij minder goede weeromstandigheden. Maar het ijs was ondanks de regen dik genoeg, dus kom maar op met het avontuur.

Met de bergwandeling naar Curral das Freiras startten we vanuit het hotel in Encumeada. 

Als je door zo'n feeëriek landschap loopt als dat van Madeira, is er genoeg tijd om te checken of de wijze waarop je je leven vorm geeft nog steeds klopt. Zo'n check doe ik altijd tijdens een vakantie. Als je fysiek even afstand hebt van je dagelijkse beslommeringen, is het eenvoudiger om die check te doen. Als je gelukt hebt, heb je zo'n 80 jaar op deze aardbol. Beter om geen tijd te verspillen. 

Ik kwam tot de conclusie dat mijn beslissing, om voor de laatste 3 jaar van mijn werkbare leven naar Frankfurt te gaan voor de Bank, de juiste is. It is time to change horses. Ook van de overige inhoud van mijn leven word ik blij. Ik ben rijk met mijn dierbaren om me heen.

's Avonds liepen wij Funchal in om in een gezellig straatje bij een restaurantje 'Peixe espada preto', ofwel de zwarte degenvis te eten, een Madeiraanse visspecialiteit. De witte diepzeevis wordt geserveerd met gebakken banaan ('com banana'). De vis ziet eruit alsof hij jou gaat eten (zie hieronder de foto links van groepsgenoot Wilmer), maar hij is heerlijk. De 3 obers op hoge leeftijd waren bijzonder gastvrij en humoristisch. Een van hen vroeg na de maaltijd iemand uit de groep of ze koffie wilde. Mijn groepsgenoot antwoordde ontkennend en zei dat ze dan niet kon slapen. De ober zei 'Madam, right now you're in a restaurant, not in a hotel'. De hele groep lag gevouwen.