Zaterdag, 8 oktober 2022, Ankarana National Park

De autorit was weer stevig in verband met de bar slechte wegen. Toch lukte het me om een tuk te doen onderweg. Ik had mijn vliegtuigkussentje erbij gepakt. Mijn medereizigers verbaasden zich hoe ik had kunnen slapen. We hebben deze hele weg eerder gereden, dus ik miste niets. Tijdens de break deed ik mee. 

Bij aankomst in National Park Nakarana stond er op de campsite in het park een lunch voor ons klaar, maar we spotten al zoveel dieren, dat het even duurde voordat we aanschoven aan de picknicktafel. Een Northern mousemaki, veel kroon maki's en kameleons. 

Ik kon eigenlijk niet wachten om aan de wandeling te beginnen, maar de warme lunch was wel voortreffelijk. Echt super, hoe er elke keer weer een lekkere warme maaltijd tevoorschijn getoverd wordt. Het vlees kwam van de barbecue, die naast onze picknicktafel stond. 

Toen begon het echte avontuur en gingen we eropuit om de flora en fauna van het Ankarana National park te spotten. Het werd een enorm feest. We zagen naast de  kroonmaki's en dwergmaki's, weer hele mooie vogels en kameleons en ook een Sportive maki. Het is zo fantastisch om te ervaren dat de dieren zo dichtbij je durven te komen en zich in hun natuurlijke omgeving zo ontspannen gedragen. Ik word daar zo blij van. 

Tsingy is het Malagassische woord voor een formatie van geërodeerde kalksteen. De Tsingy, waren ons volgende doel. Het aparte landschap is onderdeel van het Ankarana National park.  Ik vond het heel bijzonder en fotogeniek! De lokale gids gaf voordat wij het landschap betraden instructies. Goed opletten waar je je voeten zet. Eerst stevig staan en dan pas een foto maken. Vallen is hier uit de boze, want de stenen zijn vlijmscherp. Het ging niet bij iedereen goed. Henk verstapte zich en viel. Hij liep een lelijke wond op aan een hand en een knie.

Totaal wandelden we 8 km in 4 uur vandaag. Tot nu toe banjerden we langzaam op zoek naar dieren, maar naar de Tsingy splitste de groep zich in 2 clubjes. Een groep die wat sneller kan en een groep die meer tijd nodig heeft. We hebben 3 70-plussers in de groep. Er zitten 4 mensen in de groep met wie ik het bijzonder goed kan vinden. 1 ervan is zorgzaam en heeft geweldige droge humor, een ander barst net als ik van de energie en draait een steen om, om te kijken of er mooie beestjes onder zitten. 

Aan het einde van de wandeling kreeg de 'snelle groep', waartoe ik behoorde, een toegift (hieronder de foto's). 

Iris heeft in dit park ook onderzoek gedaan en kent de weg op haar duimpje. Ze vroeg aan de lokale gids of wij een extra loopje konden doen van 30 minuten. Dat was nog een heel mooi stukje van het National park, met de karakteristieke baobab bomen.

Iris doet het goed. Ze is zo positief en energiek en is uitermate zorgzaam naar mensen die ongemakken ervaren. Ze willigt ook individuele wensen in. En ze weet zo veel over het land, flora en fauna! Het extra loopje was met recht een toegift.

Hij wil niet gezien worden, maar de lokale gids wist de Hankley leaf-tailed kameleon tussen de bomen feilloos te vinden op de boom (hiernaast op de foto). 

Eenmaal bij onze accommodatie, maakten we onze keuzes voor het avondeten en nam ik een lekkere douche.

Het voorgerecht wil ik thuis ook een keer proberen te maken, prei met tomaat en ei en boontjes in een lekkere dressing, heel apart.  

Na het eten dacht ik nog wat te appen buiten bij de receptie, maar al gauw ging ik terug mijn huisje. Je ziet ze slecht, maar ik hoorde dat ik werd aangevallen door de muggen. Mijn hele rechterbovenbeen zat onder de beten. Op mijn linkerdijbeen had ik een wond van een tak, waartegen ik heel hard ben aangelopen toen ik door het bos snelde om de maki's te zien. Het bloedde behoorlijk, dus er was geen risico op een ontsteking. Tot ver na thuiskomst bleef het een wondje.