Woensdag, 5 oktober 2022, Joffreville - Montagne 'Ambre National Park

De 3 landrovers reden ons naar een andere ingang van het National park Montagne d'Ambre. Daar splitste de groep zich in 2. Groep 1 had een rustig tempo, zodat elke steen of blad op de route omgedraaid kon worden. Groep 2, waartoe ik behoorde, maakte wat meer vaart op zoek naar Stanford lemuren (zie gisteren). Het werd een hele mooie route met veel stijgen en dalen, zodat we ook een paar mooie uitkijkpunten hadden. Vaak dekt een foto op zo'n overzichtspunt de lading niet van wat je hebt waargenomen, maar het staat zeker allemaal op mijn netvlies.

We liepen langs een waterval en vervolgden ons pad naar een meer, waar we even neersteken voor een pauze. Er streek een ijsvogeltje neer, zodat ik heel relaxt, languit liggend in het gras, kon inzoomen en het beestje ongestoord kon vastleggen op beeld. 

Onderweg naar het meer beneden, had ik de pijpen van mijn broek in mijn sokken gestopt. Iris vertelde voordat we afdaalden, dat er hier bloedzuigers zitten. Ze achtte de kans klein dat we er last van zouden hebben, omdat het niet had geregend. Nog geen 10 minuten later viel er 1 uit de boom op haar blote arm. Het beest bleef meteen aan haar plakken, getver!!

Ik spotte een paar hele mooie kameleons en met mijn camera wist ik nog 2 vogels te vangen. Normaal ben ik niet snel genoeg, maar nu lukte het! Ook de bloemen waren de moeite waard. In het tapijt, dat Madagaskar is, zijn zijden draden nauwkeurig in elkaar geweven. 

We lunchten met de gehele groep weer op dezelfde lunchplek. Daar serveerde een  plaatselijk restaurant de warme maaltijd. Iris vertelde dat SNP zoveel mogelijk de lokale bevolking steunt. Ze bestellen dan expres het eten niet bij onze accommodatie, zodat andere ondernemers ook een graantje meepikken van onze komst. Het was een salade vooraf en als hoofd, rijst met eend en witte bonen in kokossaus, heel lekker na een ochtend banjeren. We deden de hele morgen over de 5,6 km.

Na de lunch zochten we naar de lemuren, maar de dieren lieten zich die dag niet zien. 

In de jeeps reden we rond een uur of 3 naar een restaurant voor een drankje. Daarna waren we in no time terug bij onze huisjes. Ik maakte de tassen klaar voor de komende dagen. We gaan morgen, zoals ook bij Nosy Be, met een kleine set bagage op pad naar het onbewoonde eiland, Nosy Hara. Spannend en leuk.  

Om 06.15 uur moet de bagage buiten bij het huisje staan en moet ik aan de ontbijttafel zitten. Geen punt voor mij. Aan tafel werd er over het vroege tijdstip gezucht, maar ik neem aan dat dat show was.

Geen nachtwandeling vanavond. De chauffeurs hebben hun rust nodig voor de reis van morgen en voor mij was een vrije avond ook geen overbodige luxe, haha. 

Ik slenterde natuurlijk nog wel rond in de omgeving van mijn huisje. Henk wees me op de Sakalavawevers, die druk bezig waren met het maken van een nieuw huisje. Hij maakte het filmpje hieronder.

Wat een dag...