Ankify
Ankify

Woensdag, 28 september 2022, Anjiamarango, Lokobe

 

Ontbijt om 7.00 uur. Een half uur later vertrokken we met 2 auto's om in 45 minuten naar de andere kant van het eiland te rijden. Het eerste deel van de rit was door de bushbush. Vanuit het dorpje, Ankify voeren we in 1 uur met de boot naar National Park Lokobe.

In National Park Lokobe maakten we een wandeling van 5 km, waarover we 4 uur deden. Je staat veel stil om te kijken naar flora en fauna en om foto's te maken. Het werd een prachtige reis door de feeërieke natuur van Lokobe. 

David Attenborough zei over Madagaskar 'Nature seems to have retreated to a private sanctuary'. Dit citaat staat in het boek dat ik aan het lezen ben over Madagaskar van Peter Tyson. Attenborough bezocht Madagaskar en ook Darwin was hier.

De wandeling begon goed met de Panther chameleon op de foto hierboven, die ons pad kruiste.  

4 (hulp) gidsen waren onze groep  voorgegaan om de lemuren te zoeken. De lokale 'hoofd' gids begeleidde onze groep. Uiteraard was ook Iris, onze reisleider, erbij. Zij deed research - in onder andere Lokobe - naar het gedrag van de lemuren, of half-apen.  Ze promoveerde op het onderzoek dat het gebied waarin lemuren voorkomen, in contact moet staan met een ander gebied waar lemuren leven, zodat ze met elkaar kunnen paren. Is het gebied van een lemuren familie afgebakend, dan vindt inteelt plaats en wordt het ras minder sterk. Een lemuren groep heeft 50 vierkante kilometers nodig om te kunnen overleven (genoeg eten te hebben). 

Via de walkietalkie werd de hoofdgids op de hoogte gesteld van waar de lemuren zaten, zodat wij een effectieve route konden pakken. Wat een fantastische ervaring werd dat. De dieren zijn niet bang, omdat ze geen slechte ervaringen met mensen hebben. Uiteraard is het verboden om de dieren aan te raken. De gidsen smeerden mango aan de bomen, waardoor de lemuren heel nieuwsgierig dichterbij kwamen.  

Met de speciale voetnagel (hieronder op foto 2) houden ze zichzelf schoon.  

Filmpje 1: een etende lemuur

Filmpje 2: een vrouwtje (kleurig) en een mannetje (donker) 

Filmpje 3: een vrouwtje met een kleintje

Na de vrolijke ontmoeting met de lemuren, ging de reis verder. Naast de prachtige flora, hopten we van het ene endemische dier naar het andere. Madagaskar telt vele dieren die alleen daar voorkomen... 

Een mannetjes en vrouwtjes uil (ofwel Scops (hiernaast)), een fat-tailed chameleon (1ste foto hieronder), een kameleon, die je nauwelijks kunt onderscheiden van een boom, een gifgroene gekko en een boa constrictor (de laatste 4 foto's hieronder). Ik vertrouwde de gids toen hij vertelde dat een boa constrictor een mens geen kwaad doet zolang je hem niet pest. Dus maakte ik het dier onsterfelijk door er met mijn camera van heel dichtbij foto's van te maken, zonder hem te hinderen.

Plakkerig en voldaan kwamen we aan bij een waterval, waarin je kon afkoelen, alvorens we de wandeling voortzetten. Een feeëriek plekje, waar ik rond dartelde op zoek naar mooie flora en beestjes.

Ons pad liep vanaf de waterval terug naar het strand waar de boten lagen. Onderweg spotten we Sportive lemurs (hieronder). Beestjes die je zou willen knuffelen en op het voeteneinde van je bed zou willen zetten. Maar tegelijkertijd werd ik zo blij van het gegeven dat de dieren die we tegen kwamen zo puur leven, zonder inmenging van het menselijk ras. Dus respecteerden wij de dieren in hun eigen habitat en sloegen ze enkel gade.  

Terug op het strand stond ons een lekkere lunch te wachten, die door de hulp gidsen was klaargemaakt. De mannen zijn allen gecertificeerd voor het gidsen in het national park waarin wij ons bevinden. De lokale hoofdgids is gecertificeerd om ons te begeleiden door meerdere national parks van Madagaskar. Er is een duidelijke hiërarchie. De hulp gidsen weten niet alleen feilloos de dieren te vinden en een smakelijke lunch te bereiden, ze dragen ook onze bagage en helpen ons in en uit de boot. Als ze Engels spreken (niet allemaal) beantwoorden ze bovendien met veel plezier elke vraag die je stelt. 

Vervolgens was het plan om aan het strand te snorkelen. We waren te laat... het waaide te hard, waardoor het zicht slecht was. Het was wel heerlijk om af te koelen in zee.

Tijdens de autorit terug naar onze lodge, stopten we om een foto te maken van de kapok boom (hiernaast). Terug in het dorp Marovato brachten we een bezoek aan een geldautomaat, een apotheek en een telefoonwinkel.

In het donker reden we met de auto de onverharde wegen terug naar onze lodge. De chauffeur deed het super. SNP trakteerde op het eten vanavond. Ik koos spicy gamba's met rijst. 

Wat een fantastische dag...

Lees verder op de volgende pagina: Donderdag, 29 september, 2022

Mijn naam is René Tap. Ruim 35 jaar houd ik een handgeschreven dagboek bij. Niet dat ik elke dag in het dagboek schrijf. Het dagboek is bedoeld om genietmomenten vast te leggen en her te beleven. Die genietmomenten variëren van bijzondere vakanties tot alledaagse - ogenschijnlijk onbelangrijke - momenten.

 

Bij de teksten in het dagboek plak ik van alles. Mooie plaatjes die een associatie hebben met de tekst. De omslag van een volgeschreven dagboek bewerk ik, zodat het boek een persoonlijk 'journal' wordt. klik hier

Dagboek 4: 21-07-2005 t/m 30-08-2006

Een bijzonder vakantieplan voor 2014 (Canada) deed me besluiten om ook een dagboek in digitale vorm te starten. 

 

Wie mijn website volgt, maakt kennis met hoe ik in het leven sta en met de dingen waarvan ik geniet. Enjoy!

 

Leuk als je wilt reageren op wat je leest! klik hier