Vrijdag, 7 oktober 2022, Diego

6.30 uur ontbijt, maar ik was er allang uit. Die nacht had ik de keuze gemaakt om de sanitaire stop uit te stellen tot na de duisternis, om schorpioenen- of slangenbeten te voorkomen. 'Better safe than sorry'. Niet dan? 

Na het ontbijt gingen we meteen op pad om de ergste hitte voor te zijn. Het is elke dag zo'n 30 graden Celsius. Er stond een route van 3 km op de planning, waarover we 3 uur zouden doen. Het werd klimmen en dalen en een schitterende wandeling. 

Halverwege de wandeling splitste de groep zich. Een deel van de groep liep terug naar ons kamp. De rest liep door, nadat we de foto hiernaast maakten. Ik liep door. 

Het eindpunt van onze wandeling was het strand hier boven op de foto. Wat een schitterende route. Ik zag voor het eerst de baobab boom. Weliswaar een kleine, of liever gezegd, we gaan nog grotere zien. De rotsformaties zijn heel bijzonder. Op het strand wachtten we op onze boot. Die bracht ons naar een snorkelplek. 

Het snorkelen werd een korte bezigheid. Het barstte er van de kleine kwalletjes. Die prikken als je ze tijdens het zwemmen aanraakt. Het worden kleine plekjes die een beetje jeuken, niet heel dramatisch, maar hier zaten er wel heel veel. Jammer dat we de zwempartij moesten staken, want het koraal was prachtig. Pannenkoeken (zo noemen ze het waaierachtige koraal), koraal met paarsoplichtende punten, koraal in luchtblauw, groen, fuchsia en geel; je gelooft niet dat het bestaat, als je het niet zelf gezien hebt.

De schipper vertelde dat de aanwezigheid van de kwallen met de tijd van het jaar te maken heeft. We voeren terug en gingen na een zoet water 'douche' aan een lekkere lunch. Rijst met inktvis in kokos.

De boottocht werd een gespannen tocht. De zee was ruw en de boot ging flink te keer. Het was te riskant om een foto te maken. Voor de camera, maar zeker ook voor mijzelf. Toen viel de motor uit. De zee speelde met de boot alsof het een luciferdoosje was. Ik moet eerlijk bekennen dat ik een paar angstige momenten beleefde. Gelukkig kreeg de schipper de boot weer aan de praat en stapten we uiteindelijk veilig aan wal. De groep was behoorlijk van slag. Ik was behoorlijk van slag. Iris verzekerde dat dit soort risicovolle situaties onacceptabel zijn voor SNP.

We reden met de jeeps naar Diego. Een beetje een Indiase stad. Druk, vies, een plek waar je helemaal niet wil zijn na zo'n mooi avontuur.

De plek was gekozen omdat we op doortocht zijn en om mensen de gelegenheid te geven souvenirs te kopen. We hadden daar echter geen tijd meer voor. 

In het restaurant van ons hotel kregen we na een lekkere douche een drankje en hapje aangeboden van SNP. 

Met de auto reden we in 20 min naar een

restaurant. Geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om hier alleen de straat op te gaan. Ook het diner van de avond was op kosten van de SNP om de stress van de boottocht te verzachten. 

Het hotel is basic. Het toilet trok niet door. Met een emmer water spoelde je door. Het mocht de pret niet drukken. Het is een prachtig avontuur, waardoor de ongemakken wegvallen.

Het duurde 1,5 uur voordat we ons eten kregen, maar het eten was super. Ik had vooraf een komkommersalade met kaas en als hoofd een visstoofpotje.

Pffff, uitblazen...