Donderdag, 29 september 2022 - Nosy Iranja 

'René!!', hoorde ik Henk roepen, toen ik op weg was naar de ontbijttafel. Hij stond bij de zee en gebaarde dat ik moest komen. Hij had een Madagaskardwergijsvogel gespot op het muurtje bij het water. 

Banjerend door Lokobe gisteren, tilde Henk stenen op om te checken of er mooie torren, kikkers of schorpioenen onder zaten. Ik bewonder de eigenschap van mensen die zich laat verwonderen door de mooie dingen in het leven en gisteren ontdekte ik dat wij wat dat betreft dezelfde bloedgroep hebben. Henk maakte schitterende foto's van vogels. 

Eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat de foto hierboven niet van mijn hand komt. Ik maakte dezelfde foto, ook dat is waar, maar de getoonde foto is van Rudy. Deze bescheiden man met de grootste camera van ons allemaal, wachtte geduldig totdat de hele groep klaar was met het maken van een foto, met het risico dat het betreffende beestje inmiddels de kuierlatten had genomen, en deed zijn ding. Zijn foto's zijn pareltjes. 

We trekken verder vandaag. Om 6.30 uur had ik mijn bagage klaar staan voor het huisje. De dragers zorgen ervoor dat die in de auto's terecht komt. Perfect geregeld.

We gaan snorkelen en met de boot op zoek naar zeedieren, zoals de walvishaaien, die beschreven staan in de reisdocumentatie.

We laten hier 2 medereizigers achter. 1 Ervan heeft corona. Het echtpaar reageerde dapper. Op het moment dat ze negatief test, sluiten ze zich weer aan bij de groep. Vooraf aan ons vertrek banjerde in rond in de omgeving met mijn camera. 

Met 2 stoere auto's reden we in 1 uur naar de haven van La Moya Beach. We maakten een kleine tas voor de 2 nachten op Nosy Iranja, overige bagage werd opgeslagen in een bagageruimte in de buurt. De boot lag klaar, waarmee we op zoek gingen naar de zeedieren. Het werd een mooie tocht. Als eerste zagen we een zeeschildpad en een walvis met een kleintje (van een paar weken oud zei de kapitein).

We voeren door en de kapitein gaf gas. Hij had een school dolfijnen gespot. Dolfijnen vinden het leuk om te spelen, dus gaf Iris aan dat we klaar moesten staan om snel het water in te kunnen, zodat we met de dolfijnen konden zwemmen. Zo gezegd, zo gedaan. Het was fantastisch om de school dolfijnen onder ons door te zien zwemmen. Ze bleven echter wel op afstand. Iris vertelde, eenmaal weer in de boot, dat dat was omdat ze 2 kleintjes bij zich hadden. Na onze zwempartij, zwommen ze nog een tijdje mee met onze boot. Echt geweldig!

Tenslotte voeren we naar een rotsformatie om te snorkelen. Ik zag een rog en allerlei klein kleurig spul (vis). Het had Turkije kunnen zijn. Hans maakte de foto van mij. 

Toen was mijn batterij leeg. Ik had trek en had het koud. Het was nog 3 kwartier varen naar de lunch, maar de aankomst in Nosy Iranja was grandioos. 

We hebben een tent direct aan het strand. Het is echt 1e  rang. We rammelden van de honger, dus zetten we de spullen in onze tent en schoven met het zout op onze lijven aan de warme lunch aan. Ze bereiden de rijst hier met vanille. Madagaskar staat bekend om zijn vanille. Het schijnt de beste ter wereld te zijn. Aansluitend douchte ik lekker onder de professorische, frisse douche. De zon warmt hier het water op tot 25 à 28 graden. Goed te doen. 

Ik was net op tijd klaar voor de wandeling naar de vuurtoren om 16.00 uur. We klommen naar boven en hadden vandaar een schitterend uitzicht. Na de daling naar de andere kant van het eiland, kwamen we op het witte zandstrand terecht, dat je hieronder ziet, waar onze kapitein - dezelfde man die al onze waterdieren had gevonden - een drankje had bereid. Bruine suiker met een fijngestampte limoen en druivensap en voor degenen die wilden, een flinke scheut rum. De rum schijnt in Madagaskar erg goed te zijn. Ik ben er niet zo van. Onder het genot van de cocktail zagen we de zon ondergaan. 

Gewapend met hoofdlamp liepen we in het donker terug naar onze tenten. Op het strand waren we niet alleen...

Het was inmiddels etenstijd, dus schoven we aan een lekkere maaltijd aan. Wat een schitterende dag.