Dinsdag, 11 oktober 2022

De boot lag al klaar voor het avontuur met de walvishaaien, maar ik moest mijn ontbijt nog naar binnen werken. Kwestie van te relaxt aan de dag begonnen, haha.   

Het was na 3 kwartier varen, dat de kapitein ons het startsein gaf het water in te gaan. Hij had de walvishaaien gespot. Met 1 walvishaai had ik al kennisgemaakt in Nosy Iranja, dus opwinding!

Eerder zagen we 3 boten liggen bij een grote kring boven het water uitspringende bonitas. Bonitas zijn hele mooie blauwgrijze makrelen, die boven het water uitspringen in hun poging te ontsnappen aan de grote bek van de walvishaai. De biologe, Stella, had ik tegen de kapitein horen zeggen 'Too many boots, we'll find a better spot'.

Stella doet onderzoek naar de walvishaaien. Ze maakt foto's van de dieren om in kaart te brengen hoeveel het er zijn en ze merkt de haaien met een chip om ze te kunnen volgen. 

Met een foto van bovenaf kan ze met speciale software de dieren identificeren, vanwege de unieke witte tekening op de licht blauwgrijze kleur. 

De haaien worden rond de 250 jaar oud. De jonge dieren - van 8 meter lengte - komen alleen in de wateren rond Madagaskar voor. Voordat ze volwassen zijn trekken ze weg. Ze worden uiteindelijk 25 meter lang. Tot nu tellen ze 444 walvishaaien in de buurt van Madagaskar. Het was een enorm spektakel om boven of naast de dieren te liggen en met ze mee te zwemmen. Ze zwemmen rustig en vriendelijk om de snorkelaars heen. Heel fijn dat we steeds alleen met ons eigen groepje van 8 te water lagen ipv met nog een paar andere boten.

De kapitein was goed. Hij spotte de plekken waar de dieren zaten en voer er dan snel heen. Wij zagen dan op een gegeven moment de bonitos springen, deden onze vinnen en snorkelmasker aan, zodat we meteen het water in konden als de motor eenmaal uit was. In totaal zag ik 14 walvishaaien in 7 stops. Soms zag ik een groepje van 3, soms van 2 of 1 alleen. Wat een belevenis! Een hoogtepunt van de vakantie! Bij de 8ste stop bleef ik op de boot en maakte ik van bovenaf het filmpje hieronder van de langs zwemmende walvishaai. Mijn brandstof was op, ik was koud en moe. Je verbruikt veel energie om op tijd bij de dieren te zijn, want je moet snel flipperen. De boot stopt een stukje bij de dieren vandaan om ze niet te verstoren.

Na stop 8 voeren we naar Sakatia, een klein eiland, op ongeveer een half uur varen van onze laatste snorkelplek. Op Sakatia werd er voor ons een formidabele lunch bereid. 

Ik lustte een paard, maar het waren 3 soorten vis, hahaha. Makreelachtigen, alle 3 heel lekker.  Het vlees was voor de 2 niet-viseters.

Na de lunch voeren we naar een plek om te snorkelen met de reuzezeeschildpadden. Dat werd ook een hele mooie belevenis. Ik zag er 5; een stelletje (mannetje en vrouwtje) en 3 'singles'. De mannetjes hebben een dikke lange staart. De dieren eten in het ondiepe water (ik schat 5 meter) van het zeegras en zwemmen af en toe naar de oppervlakte om adem te halen. Ik zwom met ze mee naar boven en keek dan hoe ze boven kwamen en weer afdaalden naar het zeegras. Amazing! Als je rustig boven ze hangt, storen ze zich niet aan je. Als je onrustig bent, merk je hoe snel ze weg kunnen zwemmen. 

De foto's zijn van de hand van Henk, de filmpjes van Monique. 

Op de terugweg was de zee weer ruig, maar deze kapitein was duidelijk een betere dan die van de vorige dag. Hij anticipeerde met de boot op de hoge koppen, waardoor we veel minder nat waren dan maandag. 

Om even over vieren waren we terug bij onze accommodatie. Ik douchte, slenterde rond, fotografeerde en tekende de dag op onder het genot van een drankje. 

Het avondeten was weer super. Wat een fantastische dag...