Over het verkeer schreef ik al eerder. De opdracht 'blow horn' verklaart het veelvuldige getoeter van auto's, maar ook rickshaws, brommers etc. Het toeteren betekent geen ergernis zoals in Nederland, maar is puur een manier om te laten weten aan andere weggebruikers dat jij daar op dat moment rijdt. Irritatie in het Indiase verkeer heb ik niet waargenomen.

Eerste bezoek van de dag was the City Palace, paleis van de Mewar familie, gesticht door de maharadja in 1515. Het duurde 400 jaar om the City Palace te voltooien. Udaipur heeft 700.000 inwoners en wordt 'the city of lakes' genoemd. Het is de geboorteplaats en woonplaats van Abhi, onze gids. Het kleine paleis op het water kan worden gehuurd voor bruiloften en partijen. De lokale taal is 'mewari'. Zo zijn er in India - naast het Hindi - 6.000 talen/dialecten. 

Op de bovenste verdieping van het paleis bevindt zich een grote binnentuin. Er staan 104 marmeren pilaren, allen uniek. De nauwe doorgangen dienen om het de vijand onmogelijk te maken om een zwaard te trekken. De kris-kras gangen zijn bedoeld om de snelheid van de vijand te vertragen. 

Er was ook schilderkunst te zien in het paleis. Op elk schilderij staat een koning afgebeeld. In 1576 vond een grote oorlog plaats tussen Jaipur en Udaipur. De koning van Udaipur rustte zijn paarden uit met olifant-slurven. Olifanten werden in die tijd getraind om paarden te doden, maar nu dachten dat de paarden olifanten waren en Jaipur verloor de oorlog. 

110 Jaar geleden bestelde de koning van Udaipur kristal in Engeland. De koning stierf tijdens het transport van het kristal. Het kristal bleef 110 jaar onuitgepakt. De huidige koning pakte het uit voor commerciële doeleinden.

In 1951 vond het laatste olifantengevecht plaats. Olifantengevechten waren een koninklijke sport. Vanaf 1951 zijn de gevechten verboden.

Vervolgens tijd voor lunch, een bezoek aan een kleermaker en shoppen.

Ik genoot vandaag van een diner op het dakterras van een restaurant aan het Pichola Lake. Dat leverde een prachtig uitzicht op. Maar voordat het zover was, stapten we om 17.00 uur in een boot om op het Pichola Lake te genieten van de zonsondergang. Het was prachtig om de stad vanaf het water te zien liggen. Naarmate de tijd verstreek werd het licht mooier.

Na het diner was ik zo moe, dat ik besloot de dagboekaantekeningen van de dag de volgende dag te maken. De batterij moest opgeladen.

Lees verder op de volgende pagina, maandag 9 november 2015