Onderweg naar het Fort Lohagad, stopten we bij een openbare tuin waarin verschillende bidplaatsen waren gecreëerd van diverse goden/godinnen.

Vervolgens reden we door naar Fort Lohagad, ook wel 'the Iron Fort' genoemd. Het is het grootste fort van de Maharashtra dynastie. Het ligt 57 km van Pune af. Ajai zette me beneden in het dorp af. Hij ging lunchen en een siësta houden, terwijl ik de klim naar boven naar het fort maakte. Eenmaal in het fort aangekomen genoot ik van prachtige uitzichten. Beneden zag ik de Pawana Dam liggen. Ik liep naar het verste punt van het fort, de Vinchu Kata fortification, ook wel genoemd 'Scorpio's tail'. Bij elkaar wandelde ik 2,5 uur. Ik schrok van apen die met elkaar begonnen te vechten. Liet bijna mijn camera vallen.

Aan de hand van de informatie die op de hotelkamer beschikbaar was en aan de hand van de adviezen van collega's, had ik gekozen voor het Fort en het uitzichtpunt. Nu wees Ajai op weg naar huis naar de top van een heuvel. Wederom zag ik een brede trap naar boven. Ajai spreekt weinig Engels, maar hij begrijpt me wel en af en toe schreef hij de afgelopen tijd iets op een briefje als we over India spraken. 's Avonds googelde ik dan wat hij had geschreven. Zo leerde ik veel over het land. Vandaag was ik erg blij met zijn tip. Ik klauterde naar boven en vond een 2000 jaar oude nederzetting, uitgehouwen uit een rotsgebergte, de Bhaja Caves. Ik noem de Caves het Mesa Verde van India. Onder de rotsen hebben mensen gewoond. Het dorp lag aan een Arabische route. De 'stupas' zijn relikwieën van Bhoedistische monniken. Ik telde 14 stupas. Uit het snijwerk in het steen is opgemaakt dat 2000 jaar geleden het instrument de tabla werd bespeeld. Een indrukwekkend bezoek. 

's Nachts kon ik niet slapen. Tijdens de rondreis had ik een palm hand reading laten doen. Ik had de behoefte om de letterlijke woorden op te schrijven die de palm hand reader gesproken had over Ed. De reader had mijn gebroken relatie gezien. Hij had naar de geboortedatum van Ed gevraagd. Nadat hij een tijdje met gesloten ogen had gezeten zei hij 'he is a good person'. Ik zei 'I know'. Hij vervolgde 'his struggle is of 2 years. The break is not of your doing, it is in the stars'. En hij herhaalde 'he is really a good person'.

De palm hand reader vertelde ook dat ik een bijzondere band had met mijn vader. Hij vertelde dat ik aan meer dan 100 personen leiding zou kunnen geven door de goede balans tussen intellect en intuïtie. Hij gaf aan 2 kinderen te zien die later in mijn leven belangrijk worden. Met deze kinderen zou ik een sterke emotionele band krijgen.

Echt slapen deed ik niet meer.

Lees verder op de volgende pagina, zondag 22 november 2015