Woensdag 11 november 2015, Delhi
"Happy Diwali!!!!' riepen de mensen ons op de vroege ochtend toe. 'Ons' zijn in dit geval Carly en ik. Wij wilden als enigen van de groep de optionele activiteit ondernemen om de Hindoe tempel boven op de berg te bezoeken om de zonsopgang te zien. Zelfs Abhi, onze gids weigerde om mee te gaan. Veel te steil en te vroeg zei hij. Het einde van de vakantie was in zicht, dat kon je duidelijk merken aan het energiepeil van de meeste groepsgenoten. Het zien opkomen van de zon lukte niet, want we vertrokken om 06.30 uur. Op dat tijdstip was de zon al aan de nieuwe dag begonnen. Er zou een rickshaw klaarstaan om ons naar het begin van de wandeling te brengen, maar toen die niet kwam, bood een man van het hotel aan om ons op zijn brommer weg te brengen. Daar gingen dus op zijn Indiaas: met zijn drieën op de brommer! Ik voelde me er prima bij. Onderweg werden we toegeroepen door mensen die ons een gelukkig Diwali wensten. Het deed me sterk aan onze jaarwisseling denken. De mensen die ons tegemoet kwamen tijdens de klim waren het wel gelukt om de zon te zien opkomen op de berg. Over het algemeen waren dat hele vriendelijke, Indiase mensen in zeer kleurige, feestelijke kleding. Eenmaal aangekomen bij de kleine tempel - waarvan ik geen foto's mocht maken - zorgde het ochtendlicht voor mooie foto's van de apen die daar liepen. Carly en ik dronken bij het plaatselijke 'cafeetje' (groot woord voor wat het was) een marsala thee. Het bezoek aan de kleine tempel werd een onvergetelijke ervaring en een van de hoogtepunten van de vakantie.
De wandeling naar beneden was oppassen geblazen in verband met losse stenen. Tijdens het dalen is dat riskanter dan tijdens het klimmen. Om half twaalf waren we in het dorp. Carly en ik liepen naar het centrum van het dorp en wandelden de route om het heilige meer. Daar kwamen we Abbey en Joey tegen, de sympathieke Australiërs. Carly en ik kochten water en beenden terug naar het hotel, zodat er nog tijd was voor een douche voor de lunchafspraak met de groep om 12.30 uur.
Na een lekkere vegetarische lunch in het hotel, stonden om 14.00 uur drie taxi's klaar om ons naar het station in Pushkar te brengen. De treinreis naar Diwali duurde 7 uur. Tijdens de reis werden er samosa's geserveerd en vegetarische sandwiches met komkommer en tomaat.
In Delhi was het een groot gekkenhuis. Het zou Oudejaarsavond in Amsterdam kunnen zijn geweest. Mensen stonden midden op drukke straten vuurwerk af te steken. Het verkeer moest wachten. Huizen en winkels waren versierd met sierlichtjes. De hele stad was 'hazy' van het vele vuurwerk dat was afgestoken. Op het dak van het hotel keken we naar het vuurwerk en dronken een laatste drankje. We sloten af met een afscheid, want 's morgens vroeg zouden Hannah en Heather in alle vroegte aan hun terugreis beginnen. De groep zou uiteen vallen en een ieder zou de reis naar huis aanvangen. Wat een ervaring, wat een belevenis. Voor mij stond een volgend avontuur te wachten: naar het werken met de Indiase collega's in Pune zag ik erg uit.
Lees verder op de volgende pagina, donderdag 12 november 2015