Dinsdag 10 november 2015, Pushkar

 

4.30 uur, de kamer vulde zich met het geluid van de wekker op mijn telefoon. Drie tuctucs (rickshaws) brachten ons van het hotel naar het treinstation in Udaipur. Het was nog donker, maar al lekker qua temperatuur. Op het station was het al een drukte van belang. Voor 100 roepies (€ 1,50) droeg een man mijn koffer vanaf de tuctuc naar het perron van de trein. We hadden gereserveerde plaatsen in de trein. Kort na vertrek kregen we een ontbijt. De treinreis naar Pushkar duurde in totaal 5,5 uur. 

Door 3 taxi's werden we naar het hotel aan de rand van Pushkar gebracht. Ook Pushkar maakte zich op voor het Diwali feest van de volgende dag. Met gekleurd poeder waren mooie figuren gemaakt op de drempel van het hotel en iemand was bezig om een figuur van bloemen te maken in de hal van het hotel.

Na aankomst was er ruimschoots tijd om te relaxen. Eerst lunch, daarna tijd voor een siësta.

Om 16.00 uur liepen we vanuit het hotel de heuvel af naar de elf kamelen die daar klaar stonden. Het was voor het eerst dat ik op een kameel zat. Je neemt plaats op de zittende kameel. Als het dier opstaat (achterpoten eerst) moet je eerst ver naar achteren leunen. Als het dier op zijn voorpoten gaat staan, leun je vervolgens naar voren. Kamelen zijn gemoedelijke dieren. Je zit best hoog en niet oncomfortabel. Vrijwel direct naast het hotel strekte de woestijn zich uit. De kamelen liepen in een half uur naar een mooi punt in de woestijn. Daar streken we neer om de zonsondergang te zien.

Na de zonsondergang kozen we een andere route naar het dorp toe. Aan de rand van het dorp - waar de winkelstraten begonnen - stapten we af om lopend door het dorp te slenteren. Aan het heilige meer, in het centrum van het dorp, aten we in een restaurant. Geen vlees, geen alcohol. In deze heilige stad is dat bijna niet te vinden, vertelde de gids. De stad was feestelijk versierd in verband met het Diwali feest van de volgende dag. Terug in het hotel keken we naar het vuurwerk dat Abhi afstak in verband met het Lichtjesfeest.

Lees verder op de volgende pagina, woensdag 11 november 2015

Mijn naam is René Tap. Ruim 35 jaar houd ik een handgeschreven dagboek bij. Niet dat ik elke dag in het dagboek schrijf. Het dagboek is bedoeld om genietmomenten vast te leggen en her te beleven. Die genietmomenten variëren van bijzondere vakanties tot alledaagse - ogenschijnlijk onbelangrijke - momenten.

 

Bij de teksten in het dagboek plak ik van alles. Mooie plaatjes die een associatie hebben met de tekst. De omslag van een volgeschreven dagboek bewerk ik, zodat het boek een persoonlijk 'journal' wordt. klik hier

Dagboek 4: 21-07-2005 t/m 30-08-2006

Een bijzonder vakantieplan voor 2014 (Canada) deed me besluiten om ook een dagboek in digitale vorm te starten. 

 

Wie mijn website volgt, maakt kennis met hoe ik in het leven sta en met de dingen waarvan ik geniet. Enjoy!

 

Leuk als je wilt reageren op wat je leest! klik hier