Zondag, 6 augustus 2023, Landmannalaugar - Alftavatn

 

6.15 uur en wakker. Ik ben van niemand wakker geworden en viel vrij snel in slaap. 

Arvy gaf gisteravond aan dat het rond het middaguur zou gaan regenen, maar het regende al. Ik heb goede regenkleding, dus geen probleem om droog te blijven, maar het loopt zoveel gezelliger als het droog is. Het is ook vooral mooier voor de te schieten plaatjes. 

Ik ben meteen gaan douchen. Aan warm water is hier geen gebrek. Voor € 2 koop je een QR code die het warme water van de douche activeert. Het water komt hier rechtstreeks (na filtering) van de warmwaterbronnen. 

Het ontbijt is rijk. Er is warme havermoutpap, yoghurt met granola en vers fruit en er is brood met hartig en zoet beleg.

Ik was zo ingepakt. In mijn splinternieuwe Ortlieb had ik compartimenten gemaakt van plastic zakken. Niet vanwege mogelijke regen, want de tas is waterdicht, maar om broeken, shirts, zwemkleding etc handig te organiseren. Scheelt zoeken. Blij dat ik naar mijn 'PA' heb geluisterd en de dure tas aanschafte! Na het ontbijt vertrokken we direct. Het was 8.30 uur.  

Het werd een onvergetelijke dag. Het regende gedurende alle 24 kilometers, 9,5 uur lang. Tijdens de 1ste stop activeerde Arvy de drone om een filmpje te maken van het waterige landschap. Vanuit de drone zag ik een vrouw van 63, aan de buitenkant drijfnat, maar daaronder droog en gelukkig met haar leven en gelukkig vanwege het feit dat ze op dat moment op die plek kon zijn om zich te laten verwonderen door de overweldigende natuur. Waarschijnlijk heb ik het eerder geschreven, maar op momenten dat ik majestueuze natuur aanschouw, geloof ik dat er een oppermachtige is, die dit alles heeft verzonnen. 

Delen van de wandeltocht regende het te hard om de beelden op foto vast te leggen. Camera en telefoon moesten in mijn zak blijven om geen vochtproblemen te veroorzaken, maar de beelden draag ik voor altijd bij me.

Arvy vertelde dat op 27 april van dit jaar een 50-jarige man, een ervaren wandelaar is overleden op deze plek. De stapel stenen is een gedenkteken. Hij is waarschijnlijk iets verderop 3 meter diep door de sneeuw gevallen. Omdat hij alleen liep was er niemand die hem te hulp kon komen. Ik was die ochtend al eerder blij dat wij een gids bij ons hadden. Door de regen waren de steile paden modderig en glibberig. Arvy koos alternatieve routes, zodat wij geen risico's hoefden te nemen. Onderweg pruttelde kleine bronnetjes van heet water. De stoom verspreidde een zwavelgeur. Een mystieke sfeer. 

Na aankomst in de hut in Alftavatn, complimenteerde Arvy ons tijdens het eten. Hij vond dat we goed hadden gelopen. En inderdaad, iedereen uit de groep kan lekker meekomen. 

We aten die avond een gevulde lamssoep, met allerlei verse groenten erin. We hoefden niet te helpen met de soep bereiden. Arvy deed het alleen, zodat wij na de 24 km lopen konden ontspannen. 

Het glaasje wijn na het eten met Bert en Hansruedi was gezellig. De lekkere Malbec kostte

€ 8 per glas, maar wij vonden dat we hem verdiend hadden.

Aankomst in het basis kamp van Alftavatn
Aankomst in het basis kamp van Alftavatn

Tijdens de briefing vroeg ik Arvy of we de volgende dag wat meer tijd konden nemen om foto's te maken. Arvy legde uit dat de 24 km met 1.000 stijgen in een flink tempo moest, omdat het bekend is, dat mensen tijdens een wandeling tot 9,5 uur kunnen genieten, maar dat het daarna afzien wordt. Ik maakte toch mijn foto's, maar moest dan gassen om weer aansluiting te vinden bij de groep. Er zijn niet heel veel mensen die foto's maken. Arvy garandeerde dat er vanaf de volgende dag alle tijd zou zijn om foto's te maken. 

Uitzicht vanuit bed
Uitzicht vanuit bed

Ik heb mazzel. Lig alleen in een 2-persoons bed. Nou ja, 2-persoons betekent in dit geval een bed ter breedte van 1.20 breed. Ik kwam als laatste binnen in de slaapzaal en vond het hoogste bed in de hoek nog vrij. Arvy had nog geen slaapplek, maar kreeg de uitnodiging van de accommodatie om in een aparte ruimte te slapen. Hij vroeg of dat akkoord was voor ons. 

Vanuit bed kijk ik naar buiten, want er zijn geen gordijnen of luiken. Om ongeveer 23.00 uur wordt het donker en om half vier wordt het weer licht. Een feeëriek uitzicht.

Lees verder op de volgende pagina, maandag, 7 augustus 2023

Mijn naam is René Tap. Ruim 35 jaar houd ik een handgeschreven dagboek bij. Niet dat ik elke dag in het dagboek schrijf. Het dagboek is bedoeld om genietmomenten vast te leggen en her te beleven. Die genietmomenten variëren van bijzondere vakanties tot alledaagse - ogenschijnlijk onbelangrijke - momenten.

 

Bij de teksten in het dagboek plak ik van alles. Mooie plaatjes die een associatie hebben met de tekst. De omslag van een volgeschreven dagboek bewerk ik, zodat het boek een persoonlijk 'journal' wordt. klik hier

Dagboek 4: 21-07-2005 t/m 30-08-2006

Een bijzonder vakantieplan voor 2014 (Canada) deed me besluiten om ook een dagboek in digitale vorm te starten. 

 

Wie mijn website volgt, maakt kennis met hoe ik in het leven sta en met de dingen waarvan ik geniet. Enjoy!

 

Leuk als je wilt reageren op wat je leest! klik hier