Vrijdag, 6 september 2024, Saalfelden

Zonder koffers daalden we af naar de weg waar de bushalte zich bevindt en waar een taxibus ons zou ophalen. De bus was iets te laat en bevatte al een behoorlijk gezelschap van wandelaars. 

De dag startte met een transfer van 20 minuten naar Ramsau, het begin van onze wandeling. 

Het was bewolkt. Alles zat in de tas. Regenspullen. Zwemspullen. Warme kleding. De powerbank. De grote camera. En de lunch. Dus wat kon me gebeuren.

Aan het begin van de wandeling startten we met een cappuccino aan een ondiep meertje. De route liep door een sprookjesachtig bos naar de idyllische Hintersee. Omgeven door steile rotswanden, wandelden we dieper en dieper het veelzijdige Berchtesgaden Nationaal Park in.

Bij aanvang van de wandeling was het niet leuk om dat hele gezelschap van wandelaars, dat uit de bus was gekomen (ik schat zo'n 12 mensen), om je heen te hebben. Maar al gauw smeerde de groep zich uit vanwege tempoverschillen en verschillende stopmomenten. Een Duits echtpaar met een leuke hond zouden we meerdere malen tegenkomen die dag. 

Na een pauze op de traditionele Bindalm staken we de grens naar Oostenrijk over, met als slot de spectaculaire kloof Seissenbergklamm.

Door een smalle kloof met kolkend water loop je over bruggen en houten planken naar Weißbach.

De wandeling was prachtig. We liepen door de kloof langs de hard stromende rivier, die veel lawaai maakt. Ik werd er helemaal blij van, wat een schitterend natuurverschijnsel. Bovendien heel fotogeniek. Het duurde even voordat we erdoorheen waren, want we maakten heel wat foto's. 

Het laatste deel in de kloof liep je naar beneden. De stokken zijn voor zowel klimmen als dalen handig. Vandaag leek me een goed moment om ze uit te proberen. Na de slechte slaap was wat extra ondersteuning welkom. Het lopen gaat inderdaad lichter, omdat je armen met de stokken je benen ontlasten. Het is best een ontdekking. 

Eenmaal uit de kloof liepen we door naar het dorpje Weißenbach. Na een telefoontje met het hotel, begrepen we dat we in Weißenbach de bus moesten pakken naar Saalfelden, waar ons hotel is. Ditmaal was het Bert die in een vloek en een zucht had uitgezocht waar en hoe laat de bus ging. In 20 minuten waren we in ons schattige hotel in Saalfelden. De kamer was super en de gastvrouw bijzonder aardig.

We sloten de dag af op een terras op het gezellige plein grenzend aan het stadhuis van Saalfelden en aten er een pizza met een salade. Saalfelden is niet groot, maar wel knus.