Vrijdag, 13 september 2024, Bischofshofen

 

De laatste nacht verbleven wij in een pension. Kamer en ontbijt zijn van wat mindere kwaliteit, maar de mensen zijn bijzonder aardig. We zijn de enige gasten. Ik haalde voor het ontbijt mijn regenspullen op uit de droogkamer.

Op de bergtoppen zag ik de vers gevallen sneeuw liggen. 

Een bus bracht ons in 50 minuten naar Villach. Daar scheidden de wegen van Bert & Hansruedi en mij. De heren vlogen terug, ik pakte de trein. 

Hansruedi gaf me de kerstbal die ik in Salzburg scoorde terug. Hij heeft het breekbare kleinood sinds Salzburg in zijn harde koffer vervoerd. Je weet niet hoe ze met jouw bagage omgaan tijdens het bagagetransport, dus het leek me niet veilig om de kerstbal in mijn zachte Ortlieb tas te stoppen.  

Ik trok warmere sokken en een extra vest aan. Het was 4 graden in Villach.

De trein bracht me naar het station van Spittal-Millstätter See. Daar stonden wel heeeeel veel mensen. Treinen reden er niet vanwege de plotselinge sneeuw. Mensen stonden al een paar uur op een bus te wachten.

Een ander Nederlands echtpaar, dat mijn wandelstok vond, stond er ook te wachten.  

De Nederlandse man van het echtpaar regelde een taxi en vroeg mij of ik ook interesse had. Hij had een mooie deal met de taxichauffeur gesloten. Ik had dus zeker interesse! De taxirit van Spittal-Millstätter See naar Bischofshofen duurt normaal gesproken 1,49 uur (145 km). Vanwege de files deden we er 3,5 uur over.  De rit kostte voor ons drieën € 140. Ik haalde mijn aansluiting om 17:00 uur naar Salzburg niet.

De vrouwelijke taxichauffeur vroeg onderweg in de auto of ze mocht roken. Ze richtte zich tot mij. Met 5 mensen in de auto? Nou… nee, liever niet, sorry. Uhhhh, nee, sorry, ook niet als je met open raam gaat rijden... Gelukkig viel het Nederlandse echtpaar mij bij.

Onderweg besloot ik om - eenmaal in Bischofshofen - die dag niet verder te reizen. Door de plotselinge sneeuwval was het verkeer flink ontregeld. Vanuit de auto boekte ik een hotel in Bischofshofen. Het lag 400 m van het treinstation af.

In een supermarkt in Bischofshofen sloeg ik voldoende proviand in voor de volgende dag. Handig als er weinig overstaptijd is.  

Op het Oostenrijkse nieuws was die avond te zien hoe de sneeuw het leven de dag had ontwricht en zag ik dat er meer sneeuw was voorspeld voor de volgende dag. We gaan het zien. 

Bert & Hansruedi strandden in het Hilton in Wenen. Hun vlucht was geannuleerd vanwege de sneeuw. 

De volgende dag zou ik kijken of de trein van 08.04 uur naar Salzburg reed...

Lees verder op de volgende pagina, zaterdag 14 september 2024

Mijn naam is René Tap. Ruim 35 jaar houd ik een handgeschreven dagboek bij. Niet dat ik elke dag in het dagboek schrijf. Het dagboek is bedoeld om genietmomenten vast te leggen en her te beleven. Die genietmomenten variëren van bijzondere vakanties tot alledaagse - ogenschijnlijk onbelangrijke - momenten.

 

Bij de teksten in het dagboek plak ik van alles. Mooie plaatjes die een associatie hebben met de tekst. De omslag van een volgeschreven dagboek bewerk ik, zodat het boek een persoonlijk 'journal' wordt. klik hier

Dagboek 4: 21-07-2005 t/m 30-08-2006

Een bijzonder vakantieplan voor 2014 (Canada) deed me besluiten om ook een dagboek in digitale vorm te starten. 

 

Wie mijn website volgt, maakt kennis met hoe ik in het leven sta en met de dingen waarvan ik geniet. Enjoy!

 

Leuk als je wilt reageren op wat je leest! klik hier