Maandag, 9 september 2024, Mallnitz

Het klapstuk van onze reis gaat aan onze neus voorbij. De wandeling naar de top van de Hohe Tauern (de naam van onze reis) is veel te riskant als het regent. 

In de reisbeschrijving staat, ‘De wandeltocht door de Alpen vandaag laat het hart van menig wandelaar sneller kloppen. Via een eeuwenoud muilezelpad dat Salzburg al eeuwenlang met Karinthië verbindt, wandel je door het Nationaal park Hohe Tauern.’ Zucht. 

De foto is genomen vanuit mijn hotelkamer. 

In het hotel bevestigden ze dat het onverantwoord was om het pad te lopen. 

Met het geluid van de regen op de ramen, appte ik Bert & Hansruedi tijdens mijn solitaire ontbijt, dat ik het risico van het lopen van de route niet wilde nemen, maar dat als zij hem wilden lopen, we elkaar ergens aan het einde van de wandeling zouden treffen. Maar zij zagen er gelukkig ook vanaf. Met gelukkig doel ik op veiligheid. Ik zou niet willen dat 1 van mijn vrienden iets overkwam. 

We liepen de alternatieve route van 9 km richting Mallnitz, maar helaas slechts tot aan de Astenalm, op ⅔ van de route. Daar was een klein cafeetje, waar we warme chocolademelk dronken. Het werd het keerpunt van de wandeling, want de eigenaresse zei dat het onmogelijk was om Sport Gastein te bereiken. Vorig jaar al zijn daar delen van het wandelpad weg geslagen door de regen. Ze zei dat we terug moesten naar Bad Gastein. Zijzelf wachtte op een telefoontje van het waterbeheer van de stad. Zij adviseren haar wanneer ze vanwege veiligheid weg moet, omdat haar huis laag en vlakbij een krachtige rivier staat. Ze liet foto's zien van de overstroming van vorig jaar. Haar tractor lag op zijn kant half in het water. Ze vertelde ook dat wanneer je in de krachtige rivier terecht zou komen, je er niet meer uitkomt. 

Wij liepen dus in ferme pas terug naar Bad Gastein. Daar sprongen we in de trein naar Mallnitz, de plaats waar eigenlijk onze wandeling zou eindigen. Het is, wat het is.

Vanaf het station beenden we 1 km in wind en regen naar ons hotel. Onze bagage stond al in onze kamer, echt super, dus ik kon lekker droge kleren aantrekken. 

Toch heb ik ondanks het slechte weer foto's kunnen maken. Al een tijdje geleden kocht ik een waterdicht hoesje voor mijn telefoon. In de winkel werd mij verzekerd dat ik hem onder water kon gebruiken en dat je met je telefoon scherpe foto's kan blijven maken. Vanmorgen testte ik het hoesje en inderdaad, mijn telefoon blijft droog en de foto's bevatten waterdruppels, maar ze zijn scherp. 

De hele ochtend kwam het water met bakken uit de hemel, maar we waren nog niet ingecheckt in het hotel rond 11:30 uur of de hemel brak open.

Ons hotel heeft een ’skiraum’, wat betekent dat er een kamer is in de basement van het hotel waar de skispullen kunnen drogen. De kamer is verwarmd. Onze spullen waren super droog toen we klaar waren om het dorp te bekijken en ergens te gaan lunchen. 

12:30 Uur. Het was niet te geloven, maar ik zat op een terras buiten in de zon in Mallnitz. Aan de Gerstsuppe met rundvlees werd gewerkt. Hansruedi las de wandelroute van de volgende dag, Bert las de krant en ik schreef een notitie over de vakantiebelevenissen. Een geluksmoment.

Na 2 rondjes sauna aan het einde van de middag was er nog tijd zat om te relaxen. In de hotelkamer kon ik 'die Seele baumeln lassen' (ontspannen en bijkomen). Ik las en schreef.

Wij aten in een restaurantje in de dorp, een tip van SNP. Ik at een lekkere spätzle met kaas en een salade van de saladebar.