Hier houdt mijn verhaal over de duiken bijna op, want wat ik beleefde tijdens de 2de kennismaking met de natuur in de Rode Zee is onbeschrijfelijk. Vissen - sommige bijna zo groot als ikzelf, maar vriendelijk en vredig bewegend door het heldere water - zo mooi, dat je het niet na kunt vertellen. Ik wees Ed de mooie verschijningen, hij wees ze mij.  De foto's hieronder maakte ik niet zelf, maar ze vertegenwoordigen heel goed de beelden van de prachtige dieren die ik in mijn herinnering vereeuwigde.

Tussen de twee duiken door had ik een voedzame, warme lunch met grote tegenzin naar binnen zitten werken. Na de eerste duik 'schommelde' ik nog in mijn hoofd. Er was nogal wat deining en er lag een afgrijselijke misselijkheid op de loer. Maar als ik niet at zou ik geen energie genoeg hebben voor de 2de duik. Dus dwong ik mezelf de gebakken rijst en tonijn met sperzieboontjes naar binnen te werken, zonder dat ik daarmee het protest van mijn maag op de hals haalde. Nog voor aanvang van de 2de duik had ik het gewonnen van de misselijkheid en ik barstte van de energie voor een volgend avontuur. Zo doen we dat!

Lees verder op de volgende pagina, maandag, 26 mei 1997