De eerste duik was prachtig. Weer een compleet andere dan alle vorige die we in het Egyptische water maakten. Typerend voor deze duik was dat er flink wat stroming was. Ik moest soms behoorlijk wat werk verzetten om met mijn kleine vinnen Ed bij te houden. Het was verstandig om je dieptemeter goed in de gaten te houden, want zonder erg veranderde je gemakkelijk van diepteniveau.

We zagen barracuda's! In het begin van de duik 2 kleine en later een grotere groep. Ze doen je niets als je niet provoceert, maar ik begrijp wel waarom een van de duikers na de duik tegen de gids zei 'I hate those big fish!'. Ze hebben een zeer onvriendelijke blik en lijken op haaien.

Ook zag ik verschillende kleuren koraalduivels of wel 'lionfishes'.

De 2de duik werd het hoogtepunt van de Egyptische duiken tot nu toe. Een gedeelte van de route van deze duik voerde ons door 2 grotten. Allereerst een kleine die ons vanaf 5 meter langzaam naar een diepte van 9 meter leidde en daarna een 2de, wat langere grot die met een ingang tot 18 meter langzaam steeg naar een diepte van 5 meter. In de laatste grot bewonderde ik een stuk of 6 koraalduivels. De een helderrood, de ander okergeel of lichtbruin. 'Uitkijken geblazen' had de gids ons gewaarschuwd, het kan zijn dat zo'n koraalduivel onopvallend op een steen ligt. Als je zonder het in de gaten te hebben je hand daar laat rusten is het foute boel. Koraalduivels - of Lionfishes - zijn namelijk zeer, zeer giftig. Extreme, uitstralende pijn als gevolg van een beet kan soms maandenlang aanhouden. Een hand of vinger kan tot 3 maal zijn normale grootte opzwellen.

Een enorme zwerm kleine, lichtgevende visjes verlichtten de grot. Ed en ik bleven er een tijdje zweven, nadat de groep ons voorbij was gegaan. Ik raakte niet uitgekeken. Het Duitse meisje stoof ons in de grot voorbij. Niet iedereen voelt zich op zijn gemak in zo'n nauwe, donkere tunnel met uitstekende rotsen en koraal, waarachter je gemakkelijk met je apparatuur kunt blijven steken. Bij Ed zijn de wrakduiken favoriet, mijn voorkeur gaat uit naar de grotten.

Ook zagen we weer een krokodilvis en een klein groepje barracuda's. Ineens werd ik afgeleid. Hè, een zebrapad op de bodem van de Rode Zee? Maar ach, het is de zebravis! Ook zagen we verschillende pufferfishes. Ook die zijn zeer giftig. In geval van gevaar blazen ze zichzelf op tot 2 keer hun ware grootte. Wat een magnifiek avontuur.

Lees verder op de volgende pagina, zondag, 1 juni 1997