Zaterdag 24 mei 1997
Pauze. Het eerste bedrijf is zojuist ten einde. De eerste verkenningstocht zit erop, het eerste boek is uit en de eerste duik is gemaakt. Tijd om de prille Egyptische ervaringen aan het papier toe te vertrouwen, ook al kijken de toeristen om me heen naar mij alsof een mummie zich uit de windsels rolt en opstaat. Nooit een vrouw werkend aan een dagboek gezien?
Gisteren zijn wij aangekomen in het appartementencomplex Tropicana Tivoli, onze vaste verblijfplaats voor de komende twee weken. Ik lig aan het zwembad. We kozen voor een appartement om in de gelegenheid te zijn zelf een kop koffie te kunnen zetten, want het zal een dure vakantie worden met in de planning zoveel mogelijk duiken. Ook wil ik graag naar de graftombes in Luxor.
Het appartement is comfortabel. En het is airconditioned. Heel prettig in dit bloedhete land.
Vanmorgen deden we een check-dive. Dat was onze eerste duik na de duikvakantie in Malta. Ed stelde voor de check-dive te doen, die speciaal bedoeld is om weer vertrouwd te raken met de duikapparatuur en jouw aanwezigheid onder het wateroppervlak. Je kunt tijdens de check-dive meteen controleren of de hoeveelheid lood die je bij je draagt onder water, afdoende is. De dive-master Federico, voegde een belangrijke reden toe om een check-dive te doen, namelijk het beheersen van jouw neutraal drijfvermogen. Heel belangrijk als je boven het mooiste koraal van de Rode Zee gaat begeven, zodat je niets van de mooie natuur zult vernielen. Het bleek allemaal heel goed te gaan.
En zo maakten wij ons eerste reisje door de Rode Zee van 30 minuten op een diepte van 9 meter.
Ik zag een wit-blauwe vis met wapperende doorzichtige linten (later bleek dat de koraalduivel, ook wel lionfish genoemd, te zijn) en een Napoleon vis, die een enorme knobbel op zijn voorhoofd heeft en blauw-paars is. En de eerste morene! Een kleintje, zo zou later blijken.
Lees verder op de volgende pagina, zondag, 25 mei 1997