Zondag, 12 augustus 2018, Baños

 

We zakken vandaag 250 kilometer af naar het zuiden. Einddoel is Baños, ook wel 'de toegangspoort tot de Amazone' genoemd. Maar voordat we in Baños aankwamen, beleefde ik een paar mooie avonturen. We passeerden de 'Ruta de las Cascadas, route van de watervallen. Pacha moest de vorige avond lachen toen ik hem vroeg of we bij de Pailón del Diable (ketel van de duivel) waterval weer konden zwemmen. 'Beter van niet' had hij met een glimlach geantwoord. De 30 meter hoge waterval was te bereiken via een fraai wandelpad. Langs het pad zaten 2 mensen die genoten van de aandacht van wat Europese fotografen. Het overdonderende geluid van vallend water deed iets vreselijks vermoeden...

Margriet had thuis, tijdens haar voorbereiding van de reis, gezien dat er op de route van vandaag een kabelbaan lag. Wij waren gezegend met een flexibele gids. Zonder problemen voegde Pacha het bezoek aan de kabelbaan (en de Canopy!) toe aan het dagprogramma. De warming up bestond uit een retourtje over de Rio Pastaza met de hele groep...

Maar voor 4 mensen uit de groep smaakte dat tochtje naar meer. Met Margriet samen vloog ik in sneltreinvaart over de kloof van de Rio Pastaza. Aldaar moesten we 10 minuten klauteren om bij het station aan te komen waar we opnieuw in de teugels gingen om de terugtocht te realiseren. Nu alleen. Het grote verschil met de Vliegende Hollander in de Efteling is, dat je hier precies weet wat er gaat gebeuren en waar je naar toe gaat. Margriet had het sublieme idee om een camera te huren tijdens ons vlucht. Spektakel!

Tegen zessen reden we Baños binnen. Baños ligt in een vallei met watervallen en warm waterbronnen, naast de Tungurahua vulkaan. De stad ligt op 1.500 meter hoogte. Vanuit mijn kamer in het Sangay Spa hotel kon ik de waterval zien. Ik nam een sauna, maar die was nog geen 60 graden, dus ik was er snel weer uit. Het stoombad was wel erg lekker. In plaats van de eucalyptus essence, die wij in Nederland gebruiken, lagen er onder de banken grote bossen verse eucalyptus. Ik relaxte en liet de mooie gebeurtenissen van de dag nog een keer passeren.

Mijn naam is René Tap. Ruim 35 jaar houd ik een handgeschreven dagboek bij. Niet dat ik elke dag in het dagboek schrijf. Het dagboek is bedoeld om genietmomenten vast te leggen en her te beleven. Die genietmomenten variëren van bijzondere vakanties tot alledaagse - ogenschijnlijk onbelangrijke - momenten.

 

Bij de teksten in het dagboek plak ik van alles. Mooie plaatjes die een associatie hebben met de tekst. De omslag van een volgeschreven dagboek bewerk ik, zodat het boek een persoonlijk 'journal' wordt. klik hier

Dagboek 4: 21-07-2005 t/m 30-08-2006

Een bijzonder vakantieplan voor 2014 (Canada) deed me besluiten om ook een dagboek in digitale vorm te starten. 

 

Wie mijn website volgt, maakt kennis met hoe ik in het leven sta en met de dingen waarvan ik geniet. Enjoy!

 

Leuk als je wilt reageren op wat je leest! klik hier