Zaterdag 11 augustus 2018, Tena (Amazonegebied)

6.00 Uur. Een ideaal tijdstip om de dag van gisteren op te tekenen in mijn analoge dagboek. Als ik mijn dagboek niet dagelijks bijhoud, vergeet ik details te beschrijven en wordt de tekst een optelsom van activiteiten zonder diepgang. Maar, daar zit ik dan. In het Amazonegebied. Ik kon niet wachten tot de dag begon. De dag begint om 6.00 uur, wanneer het licht wordt, want er is immers geen elektriciteit. Wat ik zeg is hier heel logisch; 'de dag begint als het licht wordt'. Maar hoe onwerkelijk, als ik deze aantekening straks thuis teruglees; als de plicht naar mijn werkgever roept; licht of donker.

Hier op de veranda, heb ik een weergaloos uitzicht over de Rio Tena. In het Amazone gebied worden provincies (en in dit geval ook een stad) vernoemd naar de belangrijkste rivier van de provincie. In het Andesgebergte worden de provincies genoemd naar de belangrijkste vulkaan van de provincie.

Het stromende water laat zich onbescheiden horen. In blote armen, op mijn veranda, met de voorstelling van de opkomende zon maak ik een aantekening over de vorige avond: Hoe ik van de feestelijke maaltijd genoot; van de cassave-soep, de rijst met verse groente en een stukje kip, gevuld met spinazie. Hoe ik, na dit welkomstdiner, de weg naar mijn huisje terugvond door de olielampjes te volgen, die naast de paden ter oriëntatie brandden.

Na een goed ontbijt, stapte ik met de andere groepsleden in een kano voor een tochtje van 10 minuten. Daar begon een 3-uur durende wandeling door het tropische regenwoud van de Amazone. In een natuur, waardoor je bijna in God gaat geloven. Begrijp me niet verkeerd: ik geloof dat er een hogere macht bestaat, die ons, in de tijd waarin wij leven, te boven gaat. Het instituut kerk veracht ik, maar ik ben zeker religieus. Op de Galápagos eilanden ontwikkelde Darwin zijn evolutietheorie, maar hier in het Amazonegebied moet James Cameron geweest zijn om inspiratie op te doen voor zijn film 'Avatar'. Ik had een paar keer de neiging om op een blad te tikken in de verwachting dat de plant licht zou gaan geven. Alles straalt hier positieve energie uit; de planten, bloemen, vogels en vlinders, ja, zelfs het water. Alles lijkt hier voor elkaar te zorgen en houdt elkaar in balans. De gedachte kwam in mij op dat zelfs voor ons, mensen, door deze natuur wordt gezorgd. Er kwam een gevoel van nederigheid in mij op en respect voor het leven om mij heen. Het bos wemelde van de vlinders. Enorme blauwe (de Grote Blauwe vlinder) en talloze andere. Bijna onmogelijk (zie hieronder) om ze te vangen met mijn camera, maar deze keer had ik geluk...

De wandeling naar de waterval, La Cascade de Latas, had een behoorlijke moeilijkheidsfactor. Het was klimmen en klauteren op een hele glibberige, modderige route. Gelukkig hadden we laarzen aangemeten gekregen van de plaatselijke gids, Marco. Een van de mensen uit de groep had zichtbaar last van benauwdheid en had spijt dat ze was meegegaan. Marco gaf haar plantenstengels te eten voor energie en lucht. Hij liet het mij ook proeven; het smaakte naar zuurstok. 

De beloning van de zware tocht was groot. De waterval lag verscholen in een idyllische inham. Het water beukte oorverdovend met een geweldige kracht naar beneden. Je kon elkaar nauwelijks verstaan. De uitdaging om hier te badderen namen zowel Margriet als ik aan. Ook Pacha voegde zich bij ons. Hij deed voor hoe je onder het watergeweld door kon zwemmen om achter de stortvloed van water te komen (om naar de fotograaf te kunnen zwaaien). Het was kicken.

De wandeling terug ging traag, want niet iedereen hield het zo gemakkelijk bij. Maar zonder brokken kwamen we terug bij de boot. We voeren naar de overkant. Daar slingerde de veerman grote luchtbanden op de kant, voor diegenen die de terugreis stroomafwaarts met dit persoonlijke vervoermiddel wilden aanvaarden. Op de heenweg hadden we een stroomversnelling gezien die sommigen deed afschrikken, maar de meeste mensen uit de groep namen hun lot in eigen hand. De veerman had een rood teken op een van de rotsen aangewezen. Daar zouden we uit de stroomversnelling naar de kant moeten peddelen. Dat leek toen spannend, maar het was appeltje eitje.

Je zou het misschien niet zeggen, maar de dag was jong. Terug in de lodge stond ons een voedzame lunch van pasta met gamba's te wachten. Er wordt hier goed voor ons gezorgd. Bij de lunch hadden we weer een vers, smaakvol fruitsapje. Waba deze keer. Die van de 'boomtomaat' is tot nu toe favoriet bij mij. Deze bomen gaan we nog zien, verzekerde Pacha. Na de lunch was het tijd voor een siësta tot 16.30 uur.

Ecuador behoort tot de landen met de grootste biodiversiteit ter wereld. Op 1 hectare Amazonewoud staan meer boomsoorten dan in heel Noord Amerika. Het Amazonegebied trekt onderzoekers en biologen. Ecuador is 6,5 keer groter dan Nederland. Het gebied aan de kust wordt 'costa' genoemd. De gebergten heten 'sierra' en de regenwouden, zoals de Amazone, 'oriënte'. De 4e groep die wordt onderscheiden is de Galápagos eilanden. Met deze unieke wereld maak ik later in de vakantie kennis.

Om half vijf stapten we in de boot voor een bezoek aan een Quachua dorp. De inheemse bevolking is selfsupporting; ze maken potten en pannen, bereiden hun eigen (alcoholische) dranken, verbouwen groente en fruit. Ze verkopen het goud dat ze vinden aan de oever van het water. 1 Kilo goud levert $ 30 op en betekent 2 dagen werk. Daarnaast werven de Quachua inkomsten uit de handgemaakte voorwerpen, die ze in het winkeltje in het dorp aan toeristen verkopen. Gids Marco woont hier. Van zijn moeder kregen wij een demonstratie van het pottenbakken, het beschilderen en het lakken van een schaaltje. Ik kocht er een voor Tjalling.

Het diner was weer fantastisch; bananensoep, vlees met rijst en sperziebonen en rode kool. Voor het nagerecht verplaatsten wij ons naar de bar. We werden aan het werk gezet. Er moesten cacaobonen geschild alvorens er een mooie chocolade saus van te kunnen maken. De geschilde cacaobonen gingen door de molen en vervolgens de koekenpan in op het open haardvuur. Met de toegevoegde melk, suiker en kaneel werd het verrukkelijke chocolade. Nooit eerder zo'n goddelijke chocolade geproefd! Wat een dag...