Digitaal dagboek van René Tap
Woensdag 15 augustus 2018, Cuenca
De bus reed klokslag 5.00 uur weg. Doel van de reis was Alausí. Alausí ligt op de steile helling boven de Nariz del Diablo (Duivelsneus), alwaar de treinreis die wij gaan maken begint. Het treinverkeer van de Ecuadoraanse spoorwegen, La Empresa de Ferrocarriles Ecuatorianos (EFE), begon in 1908 met een traject tussen Quito en Guayaquil, waarvandaan wij later in de vakantie naar de Galápagos eilanden vliegen. In 2007 stelde de regering nog 283 miljoen beschikbaar voor herstelwerkzaamheden aan het spoornet, maar de Ecuadoranen verkiezen veelal de bus boven de dure trein.
In het koloniale Alausí hadden we tijd voor een koffietje in een klein cafeetje vlakbij het station en tijd om foto's te maken van het fotogenieke treinstation en het dorp. De trein vertrok om 8.00 uur.
Het treinparcours van de EFE ligt tegen een bijna verticale rotswand. Het spoor is zig-zag aangelegd, zodat je voor en achteruit de rotswand beklimt en afdaalt. Dat leverde voortreffelijke beelden op.
De machinist liet de claxon schallen toen we het station uitreden. Samen met de geur van diesel en de piepende wielen zorgde dat voor een heel bijzondere sfeer.
De 1ste stop was in de 'middle of nowhere', puur om het beste fotoshot van de Nariz del Diablo te kunnen maken. Er stond een man met een lama, waarmee je op de foto kon. Kostte een Dollar geloof ik.
Het station in Sibambe was het eindpunt van de treinreis. Een inspirerende plek, waar ondanks toeristische activiteit de authenticiteit bewaard is gebleven. Ik scoorde er een goede cappuccino, sloeg de dansvoorstelling gade van energieke mensen in kleurrijke kostuums en luisterde naar de vrolijke muziek, terwijl ik er rondslenterde op zoek naar mooie plaatjes. Die mooie plaatjes waren er volop.
2de Doel van de dag: de ruïnes van Ingapirca. Ik had hoge verwachtingen. Ik was naar Ecuador gekomen voor de natuur, maar ook om nader kennis te maken met de geschiedenis van de Inca's. Ingapirca is de grootste Inca ruïne van Ecuador. Vandaag kwam ik tot de conclusie dat ik naar Peru wil om nog beter in de oude Inca cultuur te duiken. De ruïnes van Ingapirca bestaan uit pakhuizen, een herberg (tombo), badhuizen en een tempel, het belangrijkste gebouw in ellips vorm.
De Inca's kwamen hier in de 11e eeuw. In de 14e eeuw sloot Inca vorst, Chief Tupac-Yupanani een vreedzaam verbond met de Cañaris. Ingapirca stamt uit de 15e eeuw. Het betekent 'stenen muur van de Inca's'.
Het Inca-rijk liep van Noord Chili tot aan Colombia. De Inca's waren rijk aan goud, textiel (geweven stoffen) en landbouw. Chief Huayna-Capac verdeelde zijn rijk omwille van zijn zonen in 2 delen; Noord (Quito) en Zuid (Cuzco). Met beide zonen, Atahualpa en Huascar, liep het fout af. Atahualpa vermoordde zijn broer om over het gehele Inca-rijk te kunnen heersen. Maar toen kwamen de Spanjaarden... (zie aantekening 8 augustus).
Voordat we aan de bezichting van Ingapirca begonnen at ik bij een klein restaurantje een lekker dagmenuutje met forel voor $ 3. De batterij was weer vol.
We maakten een korte wandeling langs de Inca ruïnes.
Voldaan over de dag checkten we om 18.00 uur in Cuenca in ons hotel in. Hotel Morenica del Rosario is wederom een prima hotel in hartje Cuenca. Om 19.00 uur liet Pacha de hele groep het mooie historische centrum van de stad zien. We liepen langs de oude en nieuwe kathedraal, waar de spotlights op stonden, prachtig. We streken neer in een restaurantje op de Plaza Central, waar ik een lekker bordje pasta at met gamba's en champignons. Daar dronk ik 2 dure, maar goede glazen witte wijn bij (de eerste wijn deze vakantie!).
Mijn naam is René Tap. Ruim 35 jaar houd ik een handgeschreven dagboek bij. Niet dat ik elke dag in het dagboek schrijf. Het dagboek is bedoeld om genietmomenten vast te leggen en her te beleven. Die genietmomenten variëren van bijzondere vakanties tot alledaagse - ogenschijnlijk onbelangrijke - momenten.
Bij de teksten in het dagboek plak ik van alles. Mooie plaatjes die een associatie hebben met de tekst. De omslag van een volgeschreven dagboek bewerk ik, zodat het boek een persoonlijk 'journal' wordt. klik hier
Een bijzonder vakantieplan voor 2014 (Canada) deed me besluiten om ook een dagboek in digitale vorm te starten.
Wie mijn website volgt, maakt kennis met hoe ik in het leven sta en met de dingen waarvan ik geniet. Enjoy!
Leuk als je wilt reageren op wat je leest! klik hier