Vrijdag 10 augustus 2018, Tena (Amazonegebied)

6.00 Uur, de 3de bloedneus op rij. Ik nam het waar, meer niet, voelde me prima. Fijn om 3 dagen in de gemoedelijke stad die Otavalo is en in dit gastvrije hotel te verblijven. Maar de reis gaat verder en ik was vol verwachting van het Amazonegebied, de Oriënte; het regenwoud van Ecuador.

De reis naar Pallacta was ondanks motregen oogverblindend. Ik probeerde al rijdend vanuit de bus foto's te maken, maar dat was niet eenvoudig.

Aankomst in Papallacta, de thermale warm waterbronnen tussen de Cayambe - en Antisane vulkaan, was 10.00 uur.

Een alternatieve activiteit op het bezoek aan de warm waterbaden van Papallacta was een wandeling. Dit alternatief had ik serieus overwogen. Wandelen is voor mij groot plezier. Er waren 3 redenen om het uiteindelijk niet te doen; 1. het was regenachtig weer en mijn solide wandelschoenen stonden thuis. Ik dacht dat de schoenen te heet zouden zijn. Het werd DE les van deze vakantie om de schoenen thuis te laten. Reden 2 was dat het foto's maken in dit weertype geen feest is en reden 3 - niet de minst belangrijke - was dat ik alleen zou wandelen, want de rest van de groep was vastberaden om te dobberen. In dit weertype is het alleen wandelen een risico, dus ik nam een wijs besluit en kreeg geen spijt. 

Het warme water uit de bron van Papallacta komt uit een natuurlijke warm waterbron. Hoe dichter je bij de bron gaat zitten, hoe heter het wordt. Dat hete water is niets voor mij. Dan liever het koude dompelbad, dat wordt gevuld met het ijskoude water uit de Napo rivier, die naast de bronnen loopt. Daar krijg je energie van.

We maakten hele leuke foto's van de groep, terwijl we daar lekker in het water dobberden en relaxten, maar het GDPR - de nieuwe privacy wetgeving - weerhoudt mij van de publicatie van deze foto's. Daarom een foto zonder mensen (in werkelijkheid was het stikdruk!) die ik van internet heb geplukt.

Ik begon heel relaxt aan het volgende onderdeel van de dag; een bezoek aan de kolibrie tuin, Guango Lodge. Een feest voor vogelaars en voor mensen die de film Epic waarderen. Het boek van William Joyce, 'The Leaf Men and the Brave Good Bugs'  (maar ook de film) is een parel voor wie van het genre houdt. Alleen degene die heel goed keek en het wílde zien, zag de zadeltjes op de ruggetjes van de kolibries en zag hun berijders, 'the leaf men' naar hen zwaaien. De tijd in de feeërieke tuin stond stil.

De tijd stond stil, maar de kolibries niet; ik ben veel te traag om de snelle beestjes te  fotograferen. Daarom met dank aan Heidi en Anna, van hun hand komen de foto's.

Een kwartier voordat het donker werd (17.45 uur) kwamen we in de Cotococha Lodge in Tena aan. Een pracht van een lodge in het sprookjesachtige Amazone gebied. Geen elektriciteit. Geen WIFI. Maar wel een beauty van een huisje om in te verblijven. Twee dagen in retraite. Zeer geschikt voor zelfreflectie en om na te gaan of alles in je leven nog klopt.

We checkten in, maar het avontuur was nog niet ten einde. Voor het avondeten van 20.30 uur liepen we met een plaatselijke gids, Pacha en de groep de jungle in om insecten te spotten. Dat lukte angstaanjagend goed. Op het pad, tientallen meters bij de lodge vandaan, langs welke weg wij 's middags de lodge hadden bereikt, vond de gids een Tarantula. Het lukte me toen niet om een foto te maken, zo eng vond ik de spin. Dat deed ik de volgende dag pas tijdens de 2de ontmoeting (zie hiernaast). De gids pakte de spin en liet het dier over zijn arm en gezicht lopen (brrr). Sommige mensen lopen een geïrriteerde huid op van de aanraking met de Tarantula, maar in principe is het dier ongevaarlijk. We zagen ook verschillende soorten, kleurrijke (giftige) kikkers en enorme sprinkhanen. Gekgenoeg sliep ik die nacht goed... (onder de klamboe)