Maandag 20 augustus 2018, Isabela

Al is het de laatste dagen bewolkt, de temperatuur is aangenaam (20-25 graden). Om 8.00 uur zat ik buiten aan een ontbijtje.

Voor de wandeling van 12 kilometer naar de Sierra Negra (zwarte berg) vulkaan waren er 5 liefhebbers. Met de bus reden we naar het begin van de route. Markus had verteld dat we aan de noordzijde van het eiland zouden starten (de regenachtige kant) en naar het zuiden zouden lopen, de zon tegemoet (zie aantekening 18 augustus).

Ondanks de mist werd het een heerlijke wandeling. Markus had geen woord te veel gezegd: langzamerhand loste de bewolking op en liepen wij onder een strakblauwe hemel.

Om 12.15 uur waren we terug in het hotel. De middag was vrij en ik was van plan om te snorkelen aan de pier. Ik kwam de 2 vriendinnen tegen. Zij hadden hetzelfde plan. Met zijn drieën aten we eerst een lekker dagmenuutje op de 1e etage van een gezellig restaurantje op steenworp afstand van ons hotel. 

Ik huurde de snorkelspullen nog een keer en met zijn drieën liepen we naar de haven. Een stukje verder bij de drukke haven vandaan, kon je via een mooi aangelegd pad tussen de mangrove bomen door naar het water lopen. Er lag een zeehond op het pad. Aan het einde van het pad was een platform, waardoor je het water gemakkelijk in en uit kon. Ook op het platform lagen zeehondjes te slapen.

Tijdens het snorkelen zag ik 2 haaien, een rog en mooie vissen. Vooraf dacht ik dat ik het eng zou vinden in de buurt van haaien te snorkelen, maar toen ik de 2 haaien onder me spotte was ik alleen maar gefascineerd. Ik lag stil en keek. Kon op de valreep Margriet waarschuwen. Zij maakte de filmpjes van de haaien. Ook van de zeehond, die nieuwsgierig opdook om te spelen met de mensen. Hij (of zij) dartelde om ons heen en daagde ons uit. Wat een heerlijke ervaring.

Aan het einde van de middag streek ik neer op een terras in Puerto Villamil. Ik tekende de dag op en dronk een cappuccino. Ik kwam in gesprek met een dame aan een tafel naast mij, die als vrijwilliger bramenstruiken verwijderde in een van de national parks op het eiland. Omdat er teveel geiten kwamen, reduceerde het national park de hoeveelheid geiten. En toen kwamen er teveel bramenstruiken... Het is bijna ondoenlijk om het leven te beheersen. Als je een bepaalde leeftijd hebt bereikt, weet je dat.

Mijn uitzicht vanaf het terras kon beter, maar plotseling viel mijn oog op het standbeeld. Charles Darwin kon nog net boven de omheining uitkijken...