Donderdag 16 augustus 2018, Cuenca

Er zat een kolibrie op de rand van de kastdeur. Het fragiele vogeltje keek op me neer terwijl ik in bed lag. Het was daar speciaal voor mij heel stil gaan zitten. Zo kon ik gemakkelijk een foto maken. Het zadeltje op zijn rug was leeg, de teugels hingen losjes naar beneden. Uit die droom ontwaakte ik in de klassieke hotelkamer in Cuenca.

Het programma begon met een busrit naar een mooi uitkijkpunt over de stad. Het kerkje waar we uitstapten was de vorige avond vanaf de andere helft van de stad, over de rivier de Rio Tomebambe, hel verlicht en daardoor goed te zien geweest. De Rio Tomebambe scheidt het historische en nieuwe deel van de stad van elkaar.

We reden door naar de 'fabriek' waar nog altijd op traditionele wijze de Panama hoeden worden geproduceerd. Bij dit programmaonderdeel had ik aanvankelijk mijn schouders opgehaald. Maar vrijwel vanaf het begin van de rondleiding boeide de informatie mij. Het proces werd toegelicht, vanaf de plant waarvan de hoed wordt gemaakt tot aan het afmaken van de hoed met het keurmerk van de Panama hoed. Er zijn Panama hoeden te koop van $ 30 tot $ 3.000. 3 Leden van de groep verlieten de fabriek met het hoofddeksel. Inspirerend bezoek!

Vinicio zette ons met de bus af in het historische centrum van Cuenca. Cuenca is de op 2 na grootste stad van Ecuador en ligt op 2.500 meter hoogte. In 1999 is de stad op de Werelderfgoedlijst van Unesco geplaatst. Cuenca wordt ook de stad 'van de 4 rivieren' genoemd, omdat er 4 rivieren samenkomen in de stad. Pacha had een mooie wandeling voor ons in petto. We liepen langs de 2 kathedralen (oude en nieuwe), andere mooie kerken en gebouwen, langs groene pleinen en winkels in mooie, oude straten. Tenslotte sjouwden we langs de Rio Tomebambe.

Pacha nam ons mee naar een grote, inpandige markt en stelde voor een empanada te eten. Die smaakte hemels met het blauwe bessensapje erbij. Iedereen ging daarna zijns weegs. De rest van de dag was vrij.

Terug in het centrum van de stad, dronk ik een cappuccino in een van de straten achter het hotel. Ik wilde de Santo Domingokerk nog bekijken van binnen. Die kerk staat om de hoek van ons hotel. Mijn voorgevoel klopte; de kleine kerk was absoluut een bezoek waard. Het gebeurt vaker dat ik juist de kleine kerkjes, die minder in de spotlights staan, mooi vind. De kerk stamt uit 1604, toentertijd de grootste kerk van Cuenca op de oude kathedraal na.

De dag sloot ik grandioos af met een etentje met 3 gezellige vrouwen uit de groep. De tip van het passend eetadresje kwam weer van Pacha.

We bespraken de moeilijkheidsfactor van het programmaonderdeel van de Chimborazo wandeling. Een vervelend incident voor meerdere groepsleden dat verder gelukkig geen nare nasleep had. Voor Pacha was het een dilemma geweest; Pacha wil het graag iedereen naar de zin maken.

Wij troffen een prettige gastvrouw. Voordat we aan een smakelijke maaltijd begonnen, klonken we bij de open haard met een voortreffelijke Chardonnay.