Zondag 10 november 2019, Cahuita

 

Ons vertrek verliep soepel. Dat vond ik nog even spannend. Tot nu toe was het grootste aantal mensen tijdens de groepsreizen 12 geweest. Een groep van 20 zou trager kunnen gaan. Trager in vertrek en trager in het nemen van beslissingen. Al heel spoedig werd duidelijk dat we geen laatkomers in de groep hadden en dat besluiten vlot en soepel werden genomen. Niet altijd naar mijn zin, maar ik ben voor democratie.  Heel prettig dus!

De busrit van 5 uur viel erg mee. Andrés is een goede chauffeur, dus ik kon me reizend goed concentreren op de studie. Het voornemen om tijdens het reizen te studeren maakte ik waar.

Andrés zette ons in Cahuita af bij het National Park, waar ik na 2 versgebakken en zeer smakelijke empanadas, begon aan de wandeling door het National Park. Cahuita ligt aan de Carabische kust en zo ook het National Park.

Het werd een fantastische kennismaking met wat Costa Rica aan flora en fauna te bieden heeft.

We waren nog maar net op weg toen we kapucijnerapen spotten. Het waren er veel! Op onze wandeling zagen we ook luiaards en spelende wasbeertjes! Een roodkleurige leguaan, een kleinere varaan en een slang opgerold in een boom.

Wandelend door de Costa Ricaanse natuur ervoer ik hetzelfde diepe gevoel van uniciteit, als toen ik deel uitmaakte van de natuur op de Galapágos eilanden.

Aan het einde van de wandeling streken we met een groepje neer om te zwemmen. Het water was heerlijk van temperatuur. Het leek minder zout dan de Noordzee, maar misschien heb ik me dat verbeeld.

Na de zwempartij liep ik in mijn eentje nog een nieuw stukje pad door het Cahuita National park. Op de terugweg werd het ineens donker en begon het keihard te regenen. Maar dan ook 'keihard'. Mario zou zeggen 'lekker belangrijk!'. Onze gids vertoefde voor een half jaar in Utrecht voor zijn studie. Wij werden regelmatig getrakteerd op gevleugelde Nederlandse uitspraken die hij in zijn tijd in Utrecht geleerd had. Wanneer wij vroeg uit de veren waren sprak hij 's morgens door de microfoon in de bus 'morgenstond...' waarna er van ons verwacht werd het gezegde af te maken. 

De accommodatie is heel sfeervol. De huisjes liggen verscholen tussen de bomen en er vliegt en loopt van alles rond, zoals agouti's (grote hamsters). 's Avonds spotte ik een paar fel groengekleurde (giftige) kikkers.

Lees verder op de volgende pagina Maandag 11 november 2019

Mijn naam is René Tap. Ruim 35 jaar houd ik een handgeschreven dagboek bij. Niet dat ik elke dag in het dagboek schrijf. Het dagboek is bedoeld om genietmomenten vast te leggen en her te beleven. Die genietmomenten variëren van bijzondere vakanties tot alledaagse - ogenschijnlijk onbelangrijke - momenten.

 

Bij de teksten in het dagboek plak ik van alles. Mooie plaatjes die een associatie hebben met de tekst. De omslag van een volgeschreven dagboek bewerk ik, zodat het boek een persoonlijk 'journal' wordt. klik hier

Dagboek 4: 21-07-2005 t/m 30-08-2006

Een bijzonder vakantieplan voor 2014 (Canada) deed me besluiten om ook een dagboek in digitale vorm te starten. 

 

Wie mijn website volgt, maakt kennis met hoe ik in het leven sta en met de dingen waarvan ik geniet. Enjoy!

 

Leuk als je wilt reageren op wat je leest! klik hier