Woensdag 20 november 2019, San Geraldo de Dota

Een busrit van 6 uur voor de boeg. Dat betekent studeren en een beetje slaap inhalen.

Het landschap onderweg was grandioos. Net na vertrek zagen wij de Golfo Dulce in de verte liggen. De eerste koffiestop lag aan de ene kant aan een plas, waar verschillende leguanen zaten, en aan de andere kant aan de Golfo Dulce.

Eenmaal aangekomen in San Geraldo de Dota stopte de bus aan de rand van het dorp bij een dame die een theetuin runt. Ze voorziet de vogels en eekhoorns in de omgeving sinds lang van voedsel. Er komen allerlei vogels op af, waardoor je alleen maar op het balkon hoeft te gaan zitten, om de mooiste vogels voor je camera te zien verschijnen.

De quetzal en de toekan en vele andere mooie vogels lieten zich zien.

We dronken er thee en koffie en deden een donatie voor het voedsel van de vogels om de plaatselijke economie te steunen. 

In de bus werd het besluit genomen de ochtendwandeling om de quetzal te spotten niet te doen. Ik was de enige die wilde. We hadden de vogel uiteraard goed kunnen bekijken bij de theetuin, maar zo'n vroege wandeling vind ik gewoon fantastisch. Voor mij alleen was de gids te duur. Marina, Vivi en Lenie brachten troost door mij voor te stellen met zijn vieren te gaan wandelen. Fijn!