Woensdag 13 november 2019, Tortuguero

5:30 uur. Ik dronk een cappuccino in het restaurant van het park. Tien minuten later vertrokken we met 2 boten om door de lagunes van het Tortuguero natuurreservaat te varen, op zoek naar wildlife. Het werd een fabelachtige toer. Ik zat voor op de punt van de boot, klaar voor groot avontuur. En dat kwam...

Speurend en rustig varend door de dichtbegroeide riviertjes, voeren we door een bocht, waardoor langzaamaan een magnifiek uitzicht ontstond over de lagunes.

We spotten 3 kaaimannen, verdekt opgesteld tussen het kroos. Wat een opwinding om zo dicht bij de dieren te kunnen, ik was happy. Geen idee, hoe ik ineens terug was bij een geluksmoment van jaren geleden... Volgens het recept van Mariska maakte ik een Indonesisch gerecht klaar in de krappe keuken in Koog aan de Zaan. Ik was als eerste thuis gekomen. Afspraak tussen Ed en mij was dat, wie het eerste thuis was kookte. Ed leunde tegen het aanrecht. We wisselden geanimeerd en vrolijk de bijzonderheden van onze dag aan elkaar uit. Een dagelijks ritueel. Ed draaide al pratend de deksel van de pot augurken open. Het was dat moment, dat ik me realiseerde dat ik me dat geluksmoment mijn leven niet zou vergeten.

De excursie ging verder. We spotten veel bijzondere vogels, schildpadden, groene basilisken, verschillende leguanen en.. een miereneter! Wat een bijzonder dier is dat. Het klom over de takken van de bomen op zoek naar lekkere hapjes. Vanuit de boten werd er door de kapitein fanatiek gezocht naar de beste plek om het dier goed te kunnen bekijken. Ook hier moet ik Mario bedanken voor de grandioze foto die hij maakte. Mijn foto's zijn minder scherp.

Om 8:15 uur waren terug in onze lodge. Er stond een lekker ontbijt klaar. Daarna was er tijd om het Tortuguero NP lopend te verkennen. Ieder ging zijns weegs.

Ik stapte lekker rond met mijn camera en vond mooie spots tijdens de wandeling. Ik kwam Janny, Eefke en Nicky ergens tegen en zij tipten me over een kaaiman en een Jezus Christus hagedis (Basilisk), die ze hadden gespot. 

De warme lunch met verse groente en heerlijk rundvlees ging er wel in. Een uurtje later, 14:00 uur, stapte ik met Janny, Lenie en Eefke in de boot om ons naar voor een wandeling in het Tortuguero National te laten wegbrengen. De drie jonge meiden (Lenie 69 jaar) hebben dezelfde inslag als ik: zoveel mogelijk unieke ervaringen verzamelen! Je bent hier tenslotte 1 keer in je leven. Ik wel tenminste. De wereld is nog zo groot. Mijn bucketlist is veel te lang. Liever ontdek ik weer nieuwe plekken dan hier terug te komen. Dus... meemaken wat je mee maken kan! En zeker deze wandeling die optioneel in het programma beschreven stond.

Mario had ons geadviseerd om laarzen te huren bij de ingang van het National Park. Het had de vorige week geregend en het kon er modderig zijn. We hebben over de laarzen ontzettend veel lol gehad. Achteraf bleek het nl absoluut niet modderig, dus begonnen wij op onze route modder te zoeken om er - terwijl helemaal niet nodig - met de laarzen met veel poeha doorheen te banjeren.

De wandeling was lekker. Niet spectaculair, maar lekker om in de mooie natuur te stappen en gezellig met de 3 meiden. Het pad liep parallel aan het strand. Door de stevige begroeiing hoorden we de zee wel, maar zagen hem niet. Lenie spotte een rode specht en een luiaard. In Nederland vind ik het lekker om stevig door te stappen en kilometers te maken. Hier is het motto hoe langzamer je loopt, hoe meer je ziet. Dus... tranquilla!

We zagen naast de slingerapen, ook een mannetjes - en vrouwtjes Hokko. Op het moment dat we de vogels zagen wist ik niet hoe ze heetten, maar het Capitool boek geeft veelzijdige informatie. De mannetjes dieren zijn mooier dan de vrouwtjes, zoals bij mensen ook het geval is ;-)

We liepen 2 uur over de 2,5 km.